Brzmienie art. 42 ust. 3 ustawy wskazuje na podstawowy katalog dokumentów, potwierdzających dokonanie wywozu towarów i ich dostawę do nabywcy na terytorium innego państwa członkowskiego, który może być uzupełniony dodatkowymi dokumentami określonymi w art. 42 ust. 11 ustawy. Nie oznacza to jednak, że dla potwierdzenia tej okoliczności wymagane jest „łączne” posiadanie wszystkich typów dokumentów wymienionych w powyższych przepisach, o ile posiadane dokumenty jednoznacznie potwierdzają dostarczenie nabywcy towarów na terytorium innego państwa członkowskiego. Przepisy te określają rodzaje dokumentów, których posiadanie gwarantuje podatnikom bezpieczne stosowanie stawki preferencyjnej w dostawach wewnątrzwspólnotowych

Podatnik więc powinien zgromadzić następujące dokumenty:

• jeśli transport towarów zleca nabywca, wówczas podatnik powinien posiadać fakturę sprzedaży, specyfikację poszczególnych sztuk ładunku oraz oświadczenie nabywcy o tym, że sprzedany mu towar dotarł do miejsca przeznaczenia w innym kraju UE; podatnik może być również w posiadaniu kopii dokumentu przewozowego (np. dokumentu CMR w przypadku transportu drogowego, którą otrzymuje od nabywcy) zawierającej podpisy osób działających na rzecz podatnika, przewoźnika oraz podmiotu, do którego dostarczany jest towar – wówczas podatnik nie musi otrzymać od nabywcy dostarczenia wspomnianego oświadczenia,
• jeśli transport towarów zleca podatnik, wówczas posiada fakturę sprzedaży, specyfikację poszczególnych sztuk ładunku oraz dokument przewozowy (np. CMR lub dokument CIM w przypadku transportu kolejowego) zawierający podpisy osób działających na rzecz podatnika, przewoźnika oraz podmiotu, do którego dostarczany jest towar. Jeśli dokument ten nie potwierdza jednoznacznie dostarczenia towarów do nabywcy (np. nie zawiera wszystkich wskazanych podpisów lub dotyczy tylko części drogi) lub podatnik nie posiada go w ogóle, wówczas gromadzi również:

• informację od przewoźnika, o tym, że dostarczył towar do miejsca przeznaczenia w innym kraju UE, uzyskaną np. za pośrednictwem funkcjonującej u podatnika platformy logistycznej. Taki sposób postępowania został potwierdzony w uzyskanych interpretacjach indywidualnych: z dnia 2 czerwca 2017 r. (sygn. 0112-KDIL1-3-4012.97.2017.1.KM) oraz z dnia 28 lutego 2020 r. (sygn. 0112-KDIL1-3-4012.40.2019.1.JK); lub
• oświadczenie nabywcy, o tym, że sprzedany mu towar dotarł do miejsca przeznaczenia w innym kraju UE oraz oświadczenie przewoźnika o tym, że dostarczył towar do miejsca przeznaczenia – w przypadku transportu intermodalnego, gdy posiadany dokument przewozowy dotyczy jedynie pierwszej części transportu (tj. z siedziby podatnika do miejsca przeładunku na inny środek transportu).

Dla zastosowania stawki 0% dla wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów wystarczającym jest na gruncie polskich przepisów, aby podatnik posiadał jedynie niektóre dowody o jakich mowa w art. 42 ust. 3 ustawy, uzupełnione dokumentami wskazanymi w art. 42 ust. 11 ustawy. Dla udokumentowania takiej dostawy podatnik może także posiadać inne dowody w formie dokumentów, o których mowa w art. 180 § 1 ustawy Ordynacja podatkowa, zgodnie z którym jako dowód należy dopuścić wszystko, co może przyczynić się do wyjaśnienia sprawy, a nie jest sprzeczne z prawem.

dr Małgorzata Rzeszutek

doradca podatkowy