Podatnicy, którzy wybrali opodatkowanie estońskim CIT nadal mają wątpliwości co do kwalifikacji wydatków dotyczących szeroko rozumianej współpracy z kontrahentami, w tym utrzymania z nimi dobrych, długoterminowych relacji.

Przykładowo, szereg spółek uzyskało już interpretacje korzystne w zakresie braku opodatkowania wydatków na tzw. reprezentację. Poniesione przez spółkę wydatki na rzecz kontrahentów, np. koszty zakupu prezentów, gadżetów, okolicznościowych upominków, koszty spotkań biznesowych, w tym opłacenie usług gastronomicznych, cateringowych, zakup napojów i żywności itp., pozostają w bezpośrednim związku z działalnością gospodarczą spółki gdyż ww. koszty ponoszone są w celu wykreowania pozytywnej opinii spółki, budowania wizerunku spółki oraz nawiązaniu nowych relacji biznesowych jak również podtrzymanie i rozwinięcie już istniejących.

Wydatki te mają wpływ na wysokość osiąganego przychodu. A więc ponoszone przez spółkę wydatki na koszty świadczeń na rzecz kontrahentów nie powodują powstania dochodu z tytułu wydatków niezwiązanych z działalnością gospodarczą. Tym samym nie będą podlegały opodatkowaniu ryczałtem od dochodów w myśl art. 28m ust. 1 pkt 3 ustawy o CIT (stanowisko zaprezentowane m.in. przez Dyrektora KiS z dnia 12 stycznia 2024 r., sygn. 0114-KDIP2-2.4010.623.2023.2.IN).

Podobnie, odsetki od zaległości czy zryczałtowane koszty windykacji (40 euro) nie stanowią dochodu spółki opodatkowanej estońskim CIT. Nie zostały wymienione pośród dochodów opodatkowanych tym ryczałtem (art. 28m ust. 1 ustawy CIT). Odsetki podlegają opodatkowaniu tylko jeśli stanowią odsetki od pożyczki czy kredytu udzielonych podatnikowi przez wspólnika lub podmiot powiązany, ewentualnie odsetki od udziału kapitałowego, wypłacane na rzecz wspólnika przez spółkę (art. 28m ust. 3 pkt 1 i 10 ustawy CIT). Skoro i odsetki i opłata windykacyjna są związane z transakcjami gospodarczymi spółki (jako koszty uboczne tych transakcji, wynikające z umowy czy przepisów prawa), to nie stanowią wydatków niezwiązanych z działalnością gospodarczą (art. 28m ust. 1 pkt 3 ustawy CIT).

Natomiast, wydatki ponoszone przez spółkę na kary umowne i odszkodowania na rzecz kontrahentów będą stanowić wydatki niezwiązane z działalnością gospodarczą, o których mowa w art. 28m ust. 1 pkt 3 ustawy o CIT, ponieważ są to niewątpliwie wydatki o charakterze sankcyjnym i nie są wydatkami, które są ponoszone w toku prawidłowo i zgodnie z przepisami prawa prowadzoną działalnością. Wydatki te wynikają z zaniedbań bądź naruszeń obowiązujących przepisów prawa, a więc takie wydatki nie są ukierunkowane na osiągnięcie przychodu przez spółkę (stanowisko zaprezentowane m.in. przez Dyrektora KiS z dnia 31 stycznia 2023 r., sygn. 0114-KDIP2-2.4010.231.2022.1.AP).

Ciekawymi wydatkami, które również są akceptowane przez organy podatkowe a dotyczą współpracy z kontrahentami są wydatki na wdrożenie i stosowanie strategii ESG u estońskiego podatnika CIT. Fundamentem strategii ESG jest określenie celów strategicznych w obszarze zrównoważonego rozwoju w perspektywie długoterminowej. Założenia strategii wdrażanej u estońskiego podatnika powinny być przygotowane w formie kompleksowego raportu z harmonogramem działań. W ostatnich latach istotnie wzrosło kryterium wykonywania działań z obszaru ESG jako kryterium mające znaczenie dla wyboru dostawcy. Część weryfikacji jest deklaratywna, ale duża część polega na przedstawieniu dowodów (dokumentów) na istnienie i funkcjonowanie danych aspektów ESG w spółce. Spółka na estońskim CIT może więc ponosić wydatki w ramach realizacji strategii ESG na m.in. dofinansowanie lokalnych grup społecznych, dofinansowywanie lokalnie działających portali informacyjnych radiowych, telewizyjnych, internetowych, wsparcie organizacji lokalnych imprez okolicznościowych,, itp.