Przez miesiąc, za który wpłaty do PPK są należne, należy rozumieć miesiąc, za który należne jest wynagrodzenie pracownika stanowiące podstawę do obliczenia wysokości wpłaty finansowanej przez podmiot zatrudniający. A więc odmiennie od składek na ubezpieczenia społeczne, składki na PPK są kosztami w miesiącu, za który są należne składki na PPK, a nie wynagrodzenia. Wpłaty finansowane przez podmiot zatrudniający są obliczane w terminie wypłaty wynagrodzenia przez podmiot zatrudniający. Wpłaty te dokonywane są w terminie do 15 dnia miesiąca następującego po miesiącu, w którym zostały obliczone (art. 28 ust. 3 i 4 ustawy z 4.10.2018 r. o pracowniczych planach kapitałowych).

Koszty uzyskania przychodów ze stosunku pracy określa się w kwocie miesięcznej, a finansowane przez pracodawcę wpłaty na PPK stanowią przychód ze stosunku pracy. W efekcie, jeżeli w danym miesiącu pracownik w ramach stosunku pracy jedynie przychód w postaci wpłaty pracodawcy na PPK, zasadnym będzie naliczenie kosztów uzyskania przychodów. Oddelegowanie pracownika również nie wpływa na zasady objęcia go PPK. To oznacza, że o ile pracownik spełnia definicję „osoby zatrudnionej”, zawartą w art. 2 ust. 1 pkt 18 ustawy o PPK, pracodawca zobowiązany jest zawrzeć w jego imieniu i na jego rzecz umowę o prowadzenie PPK oraz odprowadzać wpłaty do PPK. Wpłaty do PPK za takiego pracownika będą naliczane od wynagrodzenia w rozumieniu ustawy o PPK i opodatkowane (dotyczy to wpłat finansowanych przez pracodawcę) na zasadach analogicznych jak wynagrodzenie (interpretacja indywidualna Dyrektora KIS z dnia 29 września 2022 r. 0114-KDIP2-2.4011.524.2022.2.AP).

Wpłaty na PPK mogą być też wydatkami pracodawcy korzystającymi z ulg podatkowych. Preferencjami podatkowymi w zakresie ulgi BR mogą być też objęte wydatki poniesione przez pracodawcę na PPK pracownika.  W oparciu o art. 18d ust. 2 pkt 1 i 1a ustawy CIT, podatnik uprawniony jest do uwzględniania w kosztach kwalifikowanych, a następnie do odliczania od podstawy obliczenia podatku w ramach ulgi na działalność badawczo-rozwojową, wydatku poniesionego na wypłatę wynagrodzenia dla danego pracownika, wraz z odnoszącymi się do niego sfinansowanymi przez podatnika składkami ZUS oraz sfinansowanymi wpłatami na Pracownicze Plany Kapitałowe, w takiej części, w jakiej czas jest przeznaczony przez tego pracownika na realizację działalności badawczo-rozwojowej. Natomiast do kosztów kwalifikowanych nie zalicza się kwot wynagrodzeń oraz składek i wpłat na PPK proporcjonalnie przypisanych do dni nieobecności pracownika tj. wynagrodzenia za czas choroby (Dyrektor KIS w interpretacji podatkowej z 2 sierpnia 2021 r., znak 0114-KDWP.4011.113.2021.2.JCH).

Dodatkowo trzeba pamiętać, iż nie zalicza się do kosztów uzyskania przychodów wpłat dokonywanych do pracowniczych planów kapitałowych, o których mowa w ustawie o PPK – od nagród i premii wypłaconych z dochodu po opodatkowaniu podatkiem dochodowym (art. 23 ust. 1 pkt 37a ustawy PIT oraz art. 16 ust. 1 pkt 40a ustawy CIT).
dr Małgorzata Rzeszutek

doradca podatkowy