W polskim systemie prawnym podatek od towarów i usług obowiązujący na terytorium Polski jest odpowiednikiem podatku od wartości dodanej funkcjonującego w innych państwach Unii Europejskiej. Ustawa o VAT stanowi implementację przepisów Dyrektywy Rady 2006/112/WE z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej.

Oznacza to, że pojęcie podatku od wartości dodanej obejmuje zarówno „podatek od towarów i usług” obowiązujący na terenie Polski, jak i „podatek od wartości dodanej”, o którym mowa w powołanym art. 2 pkt 11 ustawy o podatku od towarów i usług, tj. podatek nakładany na terenie państw członkowskich Unii Europejskiej. Z uwagi na brak rozróżnienia między podatkiem od wartości dodanej a podatkiem od towarów i usług, dla celów podatku dochodowego od osób fizycznych podatek ten powinien podlegać tym samym regulacjom podatkowym przewidzianym w ustawie o podatku dochodowym od osób fizycznych co podatek od towarów i usług obowiązujący na terenie Rzeczypospolitej Polskiej.

Do celów podatku dochodowego od osób prawnych, podatnicy powinni uwzględniać w kosztach uzyskania przychodów wartość faktur dokumentujących poniesione koszty w kwocie netto, gdyż ustawa o podatku dochodowym od osób prawnych wyklucza możliwość zaliczania do kosztu uzyskania przychodów podatku od towarów i usług oraz tożsamego z nim podatku od wartości dodanej nakładanego na terenie innych państw członkowskich Unii Europejskiej. Tak samo zwrot podatku od wartości dodanej regulowanego przepisami innego państwa członkowskiego nie będzie generował przychodu podlegającego opodatkowaniu podatkiem CIT w rozumieniu art. 12 ust. 4 pkt 9 ustawy o CIT.

Zgodnie z art. 16 ust. 1 pkt 46 ustawy o CIT, podatek od towarów i usług nie jest uznawany za koszt uzyskania przychodów (z pewnymi wyjątkami przewidzianymi przez ustawodawcę) to tak samo podatek od wartości dodanej nie może stanowić kosztu podatkowego. Z tych też względów do kosztów uzyskania przychodów podatnik powinien zaliczać wartość netto z faktury dotyczącej zakupu np. paliwa w innych państwach członkowskich UE oraz wartość netto z faktur za opłaty parkingowe, opłaty drogowe, czy tunele poniesione na terenie UE, bez uwzględnienia podatku od wartości dodanej. Stanowisko zaprezentowane m.in. w interpretacji Dyrektora KIS z 17 kwietnia 2020 r., sygn. 0111-KDIB2-1.4010.48.2020.1.AM.

Podobnie należy postępować w przypadku przyjętych rozwiązań w ustawie o podatku dochodowym od osób prawnych regulujących kwestię przychodów podatkowych. Stosownie do treści art. 12 ust. 4 pkt 9 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, do przychodów nie zalicza się należnego podatku od towarów i usług. W sytuacji więc otrzymania zwrotu podatku od wartości dodanej nie powstanie z tego tytułu dla podatnika przychód podatkowy.

Skoro zatem zagraniczny podatek od wartości dodanej nie generuje przychodów ani kosztów, to i powstałe różnice kursowe od niego nie będą wpływały na przychody i koszty podatkowe

Ustawa o rachunkowości nie określa w sposób szczególny zasad ujmowania w księgach rachunkowych transakcji sprzedaży towarów/usług, w tym dotyczących obrotu zagranicznego, opodatkowanych podatkiem od wartości dodanej. Jednostka powinna w swojej polityce rachunkowości umieścić zapisy o zasadach ewidencji podatku od wartości dodanej i w zależności od nich prezentować VAT zagraniczny np. tylko na kontach rozrachunkowych.