Skopiuj link
Z pytaniem do organu podatkowego zwrócił się Podatnik, który rozważa dzierżawę niezabudowanej nieruchomości gruntowej. Na przedmiotowej nieruchomości po uzyskaniu stosownej koncesji, prowadzona będzie działalność gospodarcza polegająca na wydobywaniu kruszców z gruntów. Z tytułu dzierżawy nieruchomości Podatnik zobowiązany będzie do uiszczania na rzecz Spółki czynszu dzierżawnego. Wynagrodzenie na rzecz Spółki zostanie powiększone o podatek VAT należny zgodnie z obowiązującymi przepisami ustawy o VAT. Do czasu uzyskania koncesji Podatnik będzie przejściowo korzystał z nieruchomości zgodnie z jej aktualnym przeznaczeniem (grunty rolne). Jest to niezbędne do zakończenia bieżącego cyklu botanicznego upraw uprzednio znajdujących się na nieruchomości, jak również do zachowania gruntu w stanie niepogorszonym, do czasu uzyskania koncesji na wydobywanie kopalin.
Podatnik zadał pytanie, czy usługa dzierżawy nieruchomości stanowiącej grunt rolny będzie opodatkowana oraz, czy z tytułu dzierżawy nieruchomości Podatnikowi przysługiwać będzie prawo do odliczenia VAT naliczonego wykazanego na fakturze VAT.
Zdaniem Podatnika w związku z wydzierżawieniem na rzecz Podatnika nieruchomości stanowiącej grunt rolny czynsz dzierżawny powinien być powiększony o należny podatek VAT, a Podatnikowi przysługiwać będzie prawo do odliczenia VAT naliczonego wykazanego na fakturze.
Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej uznał stanowisko Podatnika za nieprawidłowe. Organ podatkowy wskazał, że zgodnie z § 3 ust. 1 pkt 2 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 grudnia 2013 r. w sprawie zwolnień od podatku od towarów i usług oraz warunków stosowania tych zwolnień (Dz. U. z 2015 r., poz. 736, z późn. zm.) zwalnia się od podatku dzierżawę gruntów przeznaczonych na cele rolnicze.
Przepisy ustawy o podatku od towarów i usług nie definiują pojęcia „cele rolnicze”, jednakże w art. 2 pkt 15 ustawy zdefiniowana została działalność rolnicza, przez którą rozumie się produkcję roślinną i zwierzęcą, w tym również produkcję materiału siewnego, szkółkarskiego, hodowlanego oraz reprodukcyjnego, produkcję warzywniczą, gruntową, szklarniową i pod folią, produkcję roślin ozdobnych, grzybów uprawnych i sadowniczą, chów, hodowlę i produkcję materiału zarodowego zwierząt, ptactwa i owadów użytkowych, produkcję zwierzęcą typu przemysłowego lub fermowego oraz chów i hodowlę ryb i innych organizmów żyjących w wodzie, a także uprawy w szklarniach i ogrzewanych tunelach foliowych, uprawy grzybów i ich grzybni, uprawy roślin „in vitro”, fermową hodowlę i chów drobiu rzeźnego i nieśnego, wylęgarnie drobiu, hodowlę i chów zwierząt futerkowych i laboratoryjnych, chów i hodowlę dżdżownic, entomofagów i jedwabników, prowadzenie pasiek oraz chów i hodowlę innych zwierząt poza gospodarstwem rolnym oraz sprzedaż produktów gospodarki leśnej i łowieckiej, z wyjątkiem drewna okrągłego z drzew tropikalnych (PKWiU 02.20.13.0) oraz bambusa (PKWiU ex 01.29.30.0), a także świadczenie usług rolniczych.
Analiza przedstawionych we wniosku okoliczności oraz powołanych przepisów pozwala na stwierdzenie, że skoro grunty do czasu uzyskania koncesji na wydobywanie kopalin będą wykorzystywane w sposób zgodny z aktualnym przeznaczeniem (grunty rolne), a w szczególności w celu zakończenia bieżącego cyklu botanicznego upraw znajdujących się na nieruchomości, jak również w celu zachowania w niepogorszonym stanie, należy uznać wskazane cele za rolnicze. Tym samym dzierżawa tego gruntu – wbrew stanowisku zawartemu w treści wniosku – korzystać będzie ze zwolnienia od podatku na podstawie § 3 ust. 1 pkt 2 powołanego wyżej rozporządzenia. Bez znaczenia przy tym jest, że na podstawie umowy dzierżawy grunt będzie w przyszłości wykorzystywany w celu wydobywania kopalin. Decydujące dla zastosowania zwolnienia ma fakt w jaki sposób grunt będzie faktycznie wykorzystywany przez dzierżawcę. Z treści wniosku wynika, że będą to cele rolnicze, ponieważ główny cel zawarcia umowy dzierżawy na dzień złożenia wniosku nie został zrealizowany, nastąpi to dopiero po uzyskaniu koncesji. Konsekwencją powyższego jest to, że nie będzie przysługiwało prawo do odliczenia podatku naliczonego wynikającego z faktur dokumentujących dzierżawę gruntu, bowiem ustawodawca umożliwia podatnikowi skorzystanie z prawa do odliczenia podatku naliczonego w całości lub w części, pod warunkiem spełnienia przez niego zarówno przesłanek pozytywnych, wynikających z art. 86 ust. 1 ustawy oraz niezaistnienia przesłanek negatywnych, określonych w art. 88 ustawy. Art. 88 ustawy o VAT określa listę wyjątków, które pozbawiają podatnika prawa do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego.
Nie stanowią podstawy do obniżenia podatku należnego oraz zwrotu różnicy podatku lub zwrotu podatku naliczonego faktury i dokumenty celne w przypadku gdy transakcja udokumentowana fakturą nie podlega opodatkowaniu albo jest zwolniona od podatku (art. 88 ust. 3a pkt 2 ustawy).
Organ podatkowy zaznaczył, że jeżeli w trakcie umowy dzierżawy nastąpi faktyczna zmiana sposobu użytkowania gruntu na cele inne niż rolnicze, to czynność ta będzie podlegała opodatkowaniu wg 23% stawki podatku, a tym samym Podatnikowi będzie przysługiwało prawo do odliczenia podatku naliczonego.
W konsekwencji stanowisko Podatnika uznano za nieprawidłowe.
oprac.: Wojciech Zajączkowski
