Podatnicy PIT i CIT będą mogli indywidualnie ustalić stawki amortyzacyjne dla wprowadzanych po raz pierwszy do ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, wytworzonych we własnym zakresie budynków (lokali) niemieszkalnych i budowli, zaliczonych do grupy 1 i 2 KŚT. Chodzi tu o budynki i lokale (grupa 1) oraz obiekty inżynierii lądowej i wodnej (grupa 2) znajdujące się na obszarze gminy zlokalizowanej w powiecie, w którym przeciętna stopa bezrobocia wynosi co najmniej 150% przeciętnej stopy bezrobocia w kraju oraz dochód na mieszkańca gminy jest niższy niż 80% dochodu na mieszkańca dla kraju. Warunki muszą być spełnione w miesiącu, w którym nieruchomość zostanie wprowadzona do ewidencji środków trwałych. Ocena kryteriów preferencji ma być dokonywana w momencie rozpoczęcia inwestycji (decydować ma pozwolenie na budowę).

W świetle znowelizowanych przepisów dla nieruchomości niemieszkalnych znajdujących się na obszarze gminy zlokalizowanej w powiecie, w którym przeciętna stopa bezrobocia wynosi:

• od 120% do 170% przeciętnej stopy bezrobocia w kraju – okres amortyzacji nie może być krótszy niż 10 lat,
• powyżej 170% przeciętnej stopy bezrobocia w kraju – okres amortyzacji nie może być krótszy niż 5 lat.

Jednak uwaga, nowe regulacje znajdą zastosowanie wyłącznie wobec środków trwałych – wytworzonych we własnym zakresie – po raz pierwszy wprowadzanych do ewidencji po dniu 31 grudnia 2023 r.

Zgodnie z objaśnieniami do KŚT, budynki niemieszkalne są to obiekty budowlane wykorzystywane głównie dla potrzeb niemieszkalnych.  O zaliczeniu budynku (lokalu) do właściwej podgrupy i rodzaju decyduje jego przeznaczenie oraz związana z tym konstrukcja i wyposażenie, a nie sposób użytkowania, który w praktyce bywa czasem niezgodny z przeznaczeniem. O zmianie pierwotnego przeznaczenia na stałe, decyduje każdorazowo wykonanie odpowiednich robót budowlano-adaptacyjnych. W przypadku budynków (lokali) o różnym przeznaczeniu o zaliczeniu obiektu do właściwej podgrupy i rodzaju decyduje główne jego przeznaczenie.

Przypomnijmy, że na dzień dzisiejszy w odniesieniu do nieruchomości niemieszkalnych podstawowa stawka wynikająca z wykazu wynosi 2,5%. Co do zasady okres amortyzacji przy zastosowaniu indywidualnej stawki amortyzacyjnej dla lokali niemieszkalnych nie może być krótszy niż okres stanowiący różnicę 40 lat i liczby lat, które minęły od dnia ich oddania po raz pierwszy do używania do dnia wprowadzenia do ewidencji środków trwałych. Przedsiębiorcy mogą jednak zastosować indywidualną stawkę amortyzacyjną, ale tylko dla lokali używanych  W myśl art. 22j ust.1 pkt 4. ustawy o PIT okres nie może być krótszy niż 10 lat.

Preferencja będzie stanowić pomoc de minimis udzielaną w zakresie i na zasadach określonych w bezpośrednio obowiązujących aktach prawa wspólnotowego dotyczących pomocy w ramach zasady de minimis. Przedmiotowe zmiany mają wejść w życie od 1 stycznia 2024 r.
dr Małgorzata Rzeszutek

doradca podatkowy