Spółki płacące podatek dochodowy w Polsce i mające zagraniczne oddziały w krajach, z którymi Polska ma podpisane umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania powinny sprawdzić czy mogą odliczyć podatek zapłacony za granicą. Art. 20 ust. 1 ustawy CIT warunkuje skorzystanie przez podatnika rezydenta – podmiotu podlegającego nieograniczonemu obowiązkowi podatkowemu w Polsce – z odliczenia podatku zapłaconego za granicą, pod warunkiem, że dochody te podlegały tam opodatkowaniu. Kwota odliczenia nie może jednak przekroczyć tej części podatku obliczonego przed dokonaniem odliczenia, która proporcjonalnie przypada na dochód uzyskany w obcym państwie.

W przypadku, gdy podatek za granicą został zadeklarowany a nie został zapłacony, wówczas polski podatnik na etapie sporządzania zeznania rocznego CIT-8 nie ma możliwości dokonania odliczenia zagranicznego podatku. Polskie przepisy podatkowe nie przewidują również możliwości odliczenia straty podatkowej zagranicznego oddziału polskiego podatnika. Do sprawozdania finansowego jednostki, w której skład wchodzą oddziały (zakłady) znajdujące się poza terytorium Polski i tam sporządzające sprawozdania finansowe, włącza się odpowiednie dane wynikające z bilansów tych oddziałów (zakładów), wyrażone w walutach obcych, przeliczone na walutę polską po obowiązującym na dzień bilansowy średnim kursie ogłoszonym dla danej waluty przez Narodowy Bank Polski.

Obowiązkiem podatnika jest odpowiednio udokumentować polskiemu organowi podatkowemu fakt zapłacenia podatku za granicą i jego wysokość. Jest to warunek do odliczenia zapłaconego podatku pomimo, że ustawa o podatku dochodowym od osób prawnych nie stanowi wprost jakie dokumenty powinien posiadać podatnik, aby mógł skorzystać z omawianego odliczenia. Potwierdzeniem faktu zapłaty podatku za granicą oraz jego wysokości, jest informacja sporządzona przez organ administracji podatkowej w państwie źródła lub dokument przelewu na rachunek właściwego miejscowo organu administracji podatkowej podatku u źródła wraz ze wskazaniem wysokości i rodzaju wpłaconego podatku oraz tytułu wpłaty podatku.
Zagraniczne przychody i koszty uzyskania tych przychodów należy ująć w zeznaniu CIT-8, w części D (Ustalenie dochodu/straty), natomiast podlegający odliczeniu od podatku podatek zapłacony za granicą trzeba wykazać w informacji CIT-8/O, w części E (Zwolnienia, zaniechania, obniżki i odliczenia od podatku), w wierszu oznaczonym jako „Odliczenia od podatku zgodnie z art. 20 ustawy”.

Organy podatkowe potwierdzają w wydawanych interpretacjach ( Dyrektor KiS w interpretacji z 14 marca 2025 r., sygn. 0111-KDIB1-2.4010.745.2024.1.AW), że zagraniczny oddział nie jest odrębnym od jednostki macierzystej podmiotem, stanowi jedynie wyodrębnioną organizacyjnie i majątkowo część firmy. Spółka i oddział, poprzez który prowadzi ona działalność za granicą, są traktowane jako jeden podmiot. Oddział nie ma możliwości prowadzenia działalności gospodarczej we własnym imieniu i na własny rachunek, a prowadzona przez oddział działalność stanowi jedynie część działalności gospodarczej przedsiębiorcy. Podmiotem obowiązanym do prowadzenia ksiąg rachunkowych, również w zakresie zagranicznych oddziałów jest spółka z siedzibą w Polsce. Tym samym na spółce ciążą obowiązki wynikające z art. 9 ust. 1c ustawy o CIT, czyli prowadzenie ksiąg przy użyciu programów komputerowych oraz przesyłanie właściwemu naczelnikowi urzędu skarbowego po zakończeniu roku podatkowego, także w odniesieniu do zagranicznych oddziałów spółki danych zawartych w JPK KR PD (JPK CIT od 2025 roku).