W strukturze JPK ŚT KR podatnicy mają ujmować – oprócz własnych środków trwałych – również te leasingowane, jeśli spełniają definicję leasingu finansowego w rozumieniu ustawy o rachunkowości. Ustawodawca nie przewidział specjalnego trybu ustalania wartości początkowej dla środka trwałego będącego przedmiotem leasingu finansowego. Na wartość początkową, ustaloną dla potrzeb dokonywania przez podatnika/leasingobiorcy odpisów amortyzacyjnych, powinna składać się kwota opłat podlegających spłacie w trakcie trwania umowy leasingu w części stanowiącej spłatę wartości początkowej środka trwałego (a więc bez uwzględnienia części odsetkowej opłat leasingowych) oraz cena, po której podatnik ma prawo nabyć pojazd po zakończeniu okresu umowy leasingu.

Jeśli leasingodawca poniesie wydatki na zakup dodatkowego wyposażenia pojazdów przed przekazaniem ich do używania korzystającym w wykonaniu postanowień umowy leasingu, to koszty poniesione z tego tytułu powinien uwzględnić w wartości początkowej pojazdów będących przedmiotami umowy leasingu zgodnie z art. 16g ust. 3 ustawy o CIT.

Wydatki dotyczące dodatkowych akcesoriów zamontowanych w samochodach, takich jak np. hak holowniczy, instalacja gazowa, dodatkowe zabezpieczenia przeciwkradzieżowe, dodatkowe powłoki ochronne lakieru karoserii, dodatkowe bagażniki dachowe i rowerowe, mają ścisły związek z danym środkiem trwałym i wpływają na jego ogólną wartość, co powinno zostać odzwierciedlone w wartości początkowej samego pojazdu. Również wydatek na zakup kompletu opon sezonowych poniesiony przed wprowadzeniem do ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych zwiększy jego wartość początkową. Stanowi on wydatek związany z zakupem środka trwałego poniesiony do dnia przyjęcia go do używania, zgodnie z art. 16g ust. 13 ustawy o CIT.

Natomiast wydatek na przedłużenie okresu gwarancji standardowej samochodu nie stanowi kosztu związanego z zakupem środka trwałego. W efekcie nie zwiększy jego wartość początkowej. Nie mieści się w pojęciu ceny nabycia, która w myśl art. 16g ust. 3 ustawy o CIT stanowi wartość początkową środków trwałych nabytych odpłatnie. W okresie trwania dodatkowej gwarancji korzystający zwykle ma zapewnioną stałą ochronę serwisową samochodu w trakcie jego użytkowania. Koszt przedłużonej gwarancji jest ściśle związany z eksploatacją środka trwałego. Przedłużona gwarancja nie ma wpływu na kompletność samochodu oraz jego zdatność do użytku. Podobnie jest z wydatkami na zakup dodatkowego pakietu serwisowego. Wydatki te nie są bezpośrednio związane z zakupem środka trwałego, nie stanowią więc elementu wartości początkowej tego środka. Stanowisko takie prezentuje m.in. Dyrektor KiS w interpretacji z 28 kwietnia 2025 r., sygn. 0114-KDIP2-2.4010.111.2025.1.ASK.

W przypadku rezygnacji z wykupu pojazdu, przy założeniu, że łączna wartość odpisów amortyzacyjnych dokonanych przez leasingobiorcę w odniesieniu do danego pojazdu może być wyższa od dokonanej w trakcie umowy leasingu spłaty wartości początkowej pojazdu, leasingobiorca będzie zobowiązany do skorygowania poziomu odpisów amortyzacyjnych do poziomu dokonanej spłaty wartości początkowej pojazdu.

W przypadku zwrotu tego pojazdu na rzecz leasingodawcy, otrzymując fakturę korygującą – w razie zaistnienia jakichkolwiek rozbieżności pomiędzy łączną wartością dokonanych odpisów amortyzacyjnych a spłaconą faktycznie wartością początkową pojazdu – leasingobiorca będzie uwzględniać wynikającą stąd korektę odpisów amortyzacyjnych („in minus”) na bieżąco, tj. w okresie rozliczeniowym, w którym otrzyma taką fakturę korygującą.