Skopiuj link
Z pytaniem do organu podatkowego zwrócił się Podatnik prowadzący działalność gospodarczą polegającą na budowie na nabytym wcześniej gruncie lokali mieszkalnych wraz z pomieszczeniami przynależnymi takimi jak pomieszczenia gospodarcze i miejsca postojowe. Miejsce postojowe znajduje się wewnątrz budynku w garażu podziemnym i nie jest w jakikolwiek sposób wydzielone stałymi przegrodami budowlanymi. Miejsce postojowe w garażu podziemnym budynku wielorodzinnego posiada tę samą księgę wieczystą co lokal mieszkalny i sprzedawane jest łącznie z lokalem mieszkalnym.
W związku z powyższym Podatnik zadał następujące pytanie: czy właściwe jest stosowanie odrębnej – podstawowej stawki podatku VAT na sprzedaż miejsc postojowych?
Zdaniem Podatnika sprzedawane miejsce postojowe, znajdujące się wewnątrz budynku nie jest lokalem użytkowym, jest sprzedawane łącznie z lokalem mieszkalnym i powinno podlegać jednej stawce podatku VAT właściwej dla lokalu mieszkalnego.
Dyrektor Izby Skarbowej w Łodzi uznał stanowisko Podatnika za prawidłowe. Wyjaśnił, że w myśl art. 41 ust. 12 ustawy stawkę podatku, o której mowa w art. 41 ust. 2 ustawy stosuje się do dostawy, budowy, remontu, modernizacji, termomodernizacji lub przebudowy obiektów budowlanych lub ich części zaliczanych do budownictwa objętego społecznym programem mieszkaniowym. Przez budownictwo objęte społecznym programem mieszkaniowym, zgodnie z art. 41 ust. 12a ustawy, rozumie się obiekty budownictwa mieszkaniowego lub ich części, z wyłączeniem lokali użytkowych, oraz lokale mieszkalne w budynkach niemieszkalnych sklasyfikowanych w Polskiej Klasyfikacji Obiektów Budowlanych w dziale 12, a także obiekty sklasyfikowane w Polskiej Klasyfikacji Obiektów Budowlanych w dziale ex 1264 – wyłącznie budynki instytucji ochrony zdrowia świadczących usługi zakwaterowania z opieką lekarską i pielęgniarską, zwłaszcza dla ludzi starszych i niepełnosprawnych, z zastrzeżeniem ust. 12b.
W celu zastosowania prawidłowej stawki podatku niezbędnym jest zatem określenie, czy dany obiekt jest obiektem wymienionym w art. 2 pkt 12 ustawy i jakie spełnia funkcje – mieszkalne czy użytkowe. Z uwagi na fakt, iż ustawa o podatku od towarów i usług oraz przepisy wykonawcze do tej ustawy nie zawierają definicji lokalu mieszkalnego i lokalu użytkowego, dlatego też należy posiłkować się w tym zakresie przepisami ustawy z dnia 24 czerwca 1994r. o własności lokali (t. j. Dz. U. z 2000r. Nr 80, poz. 903 ze zm.).
Zgodnie z art. 2 ust. 2 ww. ustawy, samodzielnym lokalem mieszkalnym jest wydzielona trwałymi ścianami w obrębie budynku izba lub zespół izb przeznaczonych na stały pobyt ludzi, które wraz z pomieszczeniami pomocniczymi służą zaspokajaniu ich potrzeb mieszkaniowych. Stosownie natomiast do ust. 4 powołanego artykułu, do lokalu mogą przynależeć, jako jego części składowe, pomieszczenia, choćby nawet do niego bezpośrednio nie przylegały lub były położone w granicach nieruchomości gruntowej poza budynkiem, w którym wyodrębniono dany lokal, a w szczególności: piwnica, strych, komórka, garaż, zwane dalej „pomieszczeniami przynależnymi”.
Ustawa o własności lokali wprowadza również pojęcie nieruchomości wspólnej, określa warunki, jakimi obwarowane jest jej powstanie i zasady obliczania w niej udziału.
Według art. 3 ust. 1 powyższej ustawy, w razie wyodrębnienia własności lokali właścicielowi lokalu przysługuje udział w nieruchomości wspólnej jako prawo związane z własnością lokali. Nie można żądać zniesienia współwłasności nieruchomości wspólnej, dopóki trwa odrębna własność lokali. Jednakże, stosownie do ust. 2 ww. artykułu, nieruchomość wspólną stanowi grunt oraz części budynku i urządzenia, które nie służą wyłącznie do użytku właścicieli.
W myśl ust. 3 ww. artykułu, udział właściciela lokalu wyodrębnionego w nieruchomości wspólnej odpowiada stosunkowi powierzchni użytkowej lokalu wraz z powierzchnią pomieszczeń przynależnych do łącznej powierzchni użytkowej wszystkich lokali wraz z pomieszczeniami do nich przynależnymi. Udział właściciela samodzielnych lokali niewyodrębnionych w nieruchomości wspólnej odpowiada stosunkowi powierzchni użytkowej tych lokali wraz z powierzchnią pomieszczeń przynależnych do łącznej powierzchni użytkowej wszystkich lokali wraz z pomieszczeniami do nich przynależnymi.
Ponadto należy wskazać, że zgodnie z art. 50 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964r. Kodeks cywilny (Dz. U. Nr 16, poz. 93 ze zm.), za część składową nieruchomości uważa się także prawa związane z jej własnością. Z kolei art. 47 § 1 k.c. stanowi, że część składowa rzeczy nie może być odrębnym przedmiotem własności i innych praw rzeczowych.
Z powyższego wynika więc, iż miejsce postojowe znajdujące się w podziemnej części budynku mieszkalnego jest częścią nieruchomości wspólnej. Nie ma możliwości nabycia prawa do korzystania z miejsca postojowego w oderwaniu do nabycia samego lokalu mieszkalnego, jako że miejsca postojowe nie są w tym przypadku samodzielnymi lokalami użytkowymi, nie stanowią wydzielonych trwałymi ścianami izb w obrębie jednego budynku. Nie można również nabyć w oderwaniu od lokalu mieszkalnego części wspólnych budynku mieszkalnego.
Mając na uwadze opis sprawy oraz przedstawiony stan prawny stwierdzić należy, że sprzedaż prawa własności lokalu mieszkalnego wraz z prawem do wyłącznego korzystania z przypisanego do tego lokalu, konkretnego miejsca postojowego, które nie zostało wyodrębnione jako samodzielny lokal użytkowy nie może być przedmiotem odrębnej dostawy, lecz jest integralnie związane z prawem własności danego lokalu mieszkalnego, podlegać będzie opodatkowaniu jednolitą stawką podatku od towarów i usług właściwą dla dostawy lokalu mieszkalnego.
W konsekwencji powyższego, jeżeli – w opisanej sytuacji – przedmiotem dostawy będzie lokal mieszkalny stanowiący obiekt budownictwa objętego społecznym programem mieszkaniowym wraz z prawem do wyłącznego korzystania z wyodrębnionego miejsca postojowego w garażu znajdującym się w części podziemnej budynku mieszkalnego, które jest integralnie związane z prawem własności lokalu mieszkalnego, to dostawa ta korzystać będzie z preferencyjnej stawki podatku od towarów i usług w wysokości 8%, na podstawie art. 41 ust. 2 w związku z art. 146a w powiązaniu z art. 41 ust. 12 ustawy, z uwzględnieniem limitów wskazanych w art. 41 ust. 12b ustawy.
Zobacz szkolenie: