Skopiuj link
Z pytaniem do organu podatkowego zwrócił się Bank, który prowadzi działalność poprzez sieć placówek zlokalizowanych na terenie całej Polski. Część z nich stanowi nieruchomości budynkowe należące do osób trzecich. Bank korzysta z nich na podstawie umowy najmu bądź dzierżawy, których jest stroną. W celu przystosowania najmowanych bądź dzierżawionych placówek do prowadzenia działalności bankowej, Bank dokonywał i będzie dokonywał niezbędnych nakładów inwestycyjnych, obejmujących, m.in. prace projektowe, roboty budowlane, prace instalacyjne, prace wykończeniowe, zakup wyposażenia itp. Nakłady te ujmowane są w ewidencji środków trwałych i wartości niematerialnych i prawnych Banku jako „Inwestycje w obcych środkach trwałych”. Nakłady poniesione w stosunku do najmowanej bądź dzierżawionej Placówki mogą przekraczać w niektórych przypadkach 15.000 zł.
Bank zadał pytanie, czy na podstawie art. 91 ust. 2 ustawy o VAT powinien przyjąć 5-letni czy 10-letni okres korekty podatku naliczonego, dokonywanej w odniesieniu do towarów i usług, składających się na wskazane w stanie faktycznym Inwestycje w obcych środkach trwałych.
Zdaniem Banku w odniesieniu do towarów i usług, składających się na wskazane w stanie faktycznym inwestycje w obcych środkach trwałych, powinien przyjąć 5-letni okres korekty.
Stosownie do art. 91 ust. 2 ustawy o podatku od towarów i usług w przypadku towarów i usług, które na podstawie przepisów o podatku dochodowym są zaliczane przez podatnika do środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych podlegających amortyzacji, a także gruntów i praw wieczystego użytkowania gruntów, jeżeli zostały zaliczone do środków trwałych lub wartości niematerialnych i prawnych nabywcy, z wyłączeniem tych, których wartość początkowa nie przekracza 15.000 zł, rocznej korekty podatku naliczonego (z uwzględnieniem proporcji dla zakończonego roku podatkowego) dokonuje się w ciągu 5 kolejnych lat, a w przypadku nieruchomości i praw wieczystego użytkowania gruntów – w ciągu 10 lat, licząc od roku, w którym zostały oddane do użytkowania.
Z powyższego przepisu wynika więc, że 5-letni okres korekty dotyczy wszystkich środków trwałych, z wyjątkiem nieruchomości i praw wieczystego użytkowania gruntów, dla których przewidziano okres 10-letni. W efekcie więc, możliwość zastosowania 5-letniego okresu korekty w przypadku przedstawionym w stanie faktycznym wniosku zależeć będzie od możliwości zakwalifikowania nakładów inwestycyjnych ponoszonych w stosunku do najmowanej bądź dzierżawionej Placówki jako środków trwałych odrębnych od ulepszanej nieruchomości w rozumieniu ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych (PDOP).
Ustawa o PDOP, do której odsyła w przedmiotowym zakresie komentowany art. 91 ust. 2 ustawy o VAT, zawiera definicję pojęcia środka trwałego. Stosownie do art. 16a ustawy o PDOP, za środki trwałe uznaje się stanowiące własność lub współwłasność podatnika, nabyte lub wytworzone we własnym zakresie, kompletne i zdatne do użytku w dniu przyjęcia do używania: (i) budowle, budynki oraz lokale będące odrębną własnością, (ii) maszyny, urządzenia i środki transportu, (iii) inne przedmioty – o przewidywanym okresie używania dłuższym niż rok, wykorzystywane przez podatnika na potrzeby związane z prowadzoną przez niego działalnością gospodarczą albo oddane do używania na podstawie umowy najmu, dzierżawy lub umowy leasingu. Z kolei art. 16a ust. 2 ustawy o PDOP stanowi, że amortyzacji podlegają również przyjęte do używania inwestycje w obcych środkach trwałych, zwane także środkami trwałymi.
Mając na uwadze powyższe przepisy należy stwierdzić, że inwestycje w obcych środkach trwałych dla celów PDOP stanowią środek trwały.
W efekcie, uwzględniając powyższą analizę przepisów ustawy o PDOP należy uznać, że nakłady inwestycyjne na placówki – stanowiące inwestycje w obcych środkach trwałych – stanowią odrębny od lokalu (nieruchomości) środek trwały. Tym samym, korekta podatku naliczonego odnosząca się do takiego środka trwałego powinna być dokonywana zgodnie z art. 91 ust. 2 ustawy o VAT w ciągu 5-letniego okresu korekty.
Powyższe stanowisko potwierdzane było również przez organy podatkowe w interpretacjach indywidualnych. Przykładowo, w interpretacji indywidualnej Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie z dnia 12 lutego 2015 roku, sygn. IPPP1/443-1408/14-4/MP, organ podatkowy stwierdził, że „wydatki poniesione na inwestycje w obcych środkach trwałych, należy traktować jak wydatki na zakup odrębnego środka trwałego. Korekta podatku naliczonego odnoszącego się do takiego środka trwałego o wartości przekraczającej 15.000 zł powinna być dokonywana zgodnie z art. 91 ust. 2 ustawy w ciągu 5-cio letniego okresu”.
Także Dyrektor Izby Skarbowej w Łodzi w interpretacji indywidualnej z 16 marca 2015 r. (sygn. IPTPP4/443-894/14-4/JM) wskazał, że „w związku z tym, że inwestycja w obcym środku trwałym, polegająca na jego ulepszeniu stanowi odrębny od tej nieruchomości środek trwały, okres korekty podatku naliczonego odnoszącego się do takiego środka trwałego wynosi zgodnie z art. 91 ust. 2 ustawy 5 lat (a nie 10 lat jak dla nieruchomości)”.
Analogiczne stanowisko zostało przedstawione również przez Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie w interpretacji indywidualnej z dnia 18 grudnia 2014 r. (sygn. IPPP3/443-1032/14-2/ISZ) oraz przez Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach w interpretacji z 1 kwietnia 2014 r. (sygn. IBPP1/443-20/14/BM).
Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie uznał stanowisko Banku za prawidłowe i stosownie do art. 14c § 1 Ordynacji podatkowej, odstąpił od uzasadnienia prawnego dokonanej oceny stanowiska Banku.
