Skopiuj link
Z pytaniem do organu podatkowego zwrócił się Podatnik, który w dniu 02.05.2012 r. złożył Generalnemu Wykonawcy fakturę VAT za wykonaną usługę budowlaną, zgodnie z protokołem z dnia 02.05.2012 r. Termin płatności faktury to 30 dni, zapłata za fakturę nastąpiła w dniu 14.06.2012 r., więc dwa tygodnie po terminie.
Biuro księgowe prowadzące rachunkowość Podatnika, stanęło na stanowisku iż obowiązek podatkowy powyższej faktury powstaje w miesiącu maju. Uzasadniając ten fakt przepisami stwierdzającymi, iż obowiązek podatkowy powstaje najpóźniej po 30-tu dniach, chyba że płatność zostaje uregulowana wcześniej. Z tym stanowiskiem Podatnik całkowicie się zgadza, jednakże ma wątpliwości czy prawidłowo został obliczony 30-sto dniowy okres po którym powstaje obowiązek podatkowy.
W związku z powyższym Podatnik zadał następujące pytanie, czy podatek VAT z faktury wystawionej 02.05.2012 r. potwierdzonej protokołem odbioru z dnia 02.05.2012 r. powinien być rozliczony z dniem 31.05.2012 r. czy 01.06.2012 r.
Zdaniem Podatnika, okres 30-to dniowy powinno liczyć się od dnia następnego po wykonaniu usługi potwierdzonej protokołem odbioru, w związku z tym rozliczenie podatku VAT przypada na dzień 01.06.2012 r.
Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie uznał stanowisko Podatnika za prawidłowe. Stosownie do treści art. 19 ust. 13 pkt 2 lit. d ustawy o VAT, obowiązek podatkowy powstaje z chwilą otrzymania całości lub części zapłaty, nie później jednak niż 30. dnia, licząc od dnia wykonania usług budowlanych lub budowlano-montażowych.
Na mocy art. 19 ust. 14 ustawy, przepis ust. 13 pkt 2 lit. d stosuje się również do usług przyjmowanych częściowo, których odbiór jest dokonywany na podstawie protokołów zdawczo-odbiorczych.
Oznacza to, że z tytułu wykonania usługi budowlanej dla powstania obowiązku podatkowego znaczenie ma termin zapłaty, ale tylko wówczas, gdy kontrahent dokona płatności za wykonaną na jego rzecz usługę przed upływem 30 dni od dnia jej wykonania, gdyż 30. dnia obowiązek podatkowy powstaje niezależnie od tego, czy dokonano zapłaty. Poza terminem zapłaty istotne jest także zidentyfikowanie momentu, w którym usługi zostały wykonane.
Ustawodawca w ustawie o podatku od towarów i usług nie zdefiniował pojęcia „wykonanie usługi”. Ustawa nie zawiera również definicji „protokołu zdawczo – odbiorczego”.
Pomocą może tu posłużyć analiza przepisów Kodeksu cywilnego. Zgodnie z art. 647 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (Dz. U. Nr 16 poz. 93 ze zm.), przez umowę o roboty budowlane wykonawca zobowiązuje się do oddania przewidzianego w umowie obiektu, wykonanego zgodnie z projektem i z zasadami wiedzy technicznej, a inwestor zobowiązuje się do dokonania wymaganych przez właściwe przepisy czynności związanych z przygotowaniem robót, w szczególności do przekazania terenu budowy i dostarczenia projektu, oraz do odebrania obiektu i zapłaty umówionego wynagrodzenia. Zapis powyższy wyraźnie wskazuje na wzajemne zobowiązania stron umowy. Z jednej strony wykonawca robót budowlanych zobowiązuje się m.in. do wykonania obiektu zgodnie z projektem i zasadami wiedzy technicznej, z drugiej inwestor zobowiązuje się odebrać obiekt. Ze względu na specyfikę usług budowlanych wiążą się one z koniecznością akceptowania ich przez zleceniodawcę (inwestora). Forma, sposób i rodzaj dokumentu potwierdzającego wykonanie robót budowlanych co do zasady winien być określony w umowie łączącej strony.
Pojęcie „protokoły odbiorów częściowych i końcowych” występuje w art. 3 pkt 13 ustawy z dnia 7 lipca 1994 r. – Prawo budowlane (t. j. Dz. u. z 2010 r. Nr 243, poz. 1623 ze zm.), jako jeden z elementów „dokumentacji budowy”. W praktyce terminem protokołu zdawczo-odbiorczego określa się dokument, który w istocie ma w założeniu wyrażać potwierdzenie i akceptację wykonanych prac, w tym ich zakres. Z protokołu winno zatem wynikać kto, kiedy i jakie prace wykonał oraz wskazanie, że określonego dnia zostały one przyjęte przez drugą stronę. W ocenie tut. Organu bez znaczenia jest w istocie jak zostanie nazwany tego rodzaju dokument. Istotne, jak powyżej wskazano, jest bowiem to, aby dokument ten spełniał swoją funkcję – w sposób jednoznaczny określał prace, jakie zostały przyjęte (odebrane). Z kolei za datę wykonania części usługi, w przypadku usług budowlanych, powszechnie przyjmuje się dzień odbioru technicznego robót, potwierdzony protokołem zdawczo-odbiorczym lub innym dokumentem stwierdzającym przyjęcie wykonanej usługi. Z przepisów prawa budowlanego wynika zatem, iż wykonanie części usługi rozumie się jako odbiór techniczny robót, na okoliczność którego sporządza się stosowny protokół odbioru – częściowy bądź końcowy. Odbiór techniczny robót potwierdzony stosownym protokołem powszechnie jest utożsamiany z wykonaniem usługi – dzień podpisania protokołu to dzień wykonania usługi.
Mając powyższe na uwadze, stwierdzić należy, iż dzień, od którego liczony będzie 30-dniowy termin, o którym mowa w art. 19 ust. 13 pkt 2 lit. d w związku z art. 19 ust. 14 ustawy, to dzień dokonania przez inwestora odbioru określonych prac. Obowiązek podatkowy w stosunku do usług w zakresie robót budowlanych powstanie zatem nie później niż 30. dnia, licząc od dnia jej wykonania, tj. dokonania odbioru technicznego robót, chyba że Podatnik wcześniej otrzyma całość lub część zapłaty.
Mając powyższe na uwadze wskazać należy, iż stosownie do art. 12 § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2012 r. poz. 749), jeżeli początkiem terminu określonego w dniach jest pewne zdarzenie, przy obliczaniu tego terminu nie uwzględnia się dnia, w którym zdarzenie nastąpiło. Upływ ostatniego z wyznaczonej liczby dni uważa się za koniec terminu.
W przedstawionym stanie faktycznym dniem wykonania usługi budowlanej (potwierdzonej protokołem odbioru) jest dzień 02.05.2012 r. Zatem okres 30-to dniowy powinno liczyć się od dnia następnego po wykonaniu usługi potwierdzonej protokołem odbioru i w związku z tym rozliczenie podatku VAT przypada na dzień 01.06.2012 r.
Tym samym stanowisko Podatnika należało uznać za prawidłowe.
Zobacz szkolenie: