Skopiuj link
Zgodnie z ustawą z dnia 27 marca 2003 r. o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym (Dz. U. z 2012 r. poz. 951) w przypadku braku miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego określenie sposobów zagospodarowania i warunków zabudowy terenu następuje w drodze decyzji o warunkach zabudowy i zagospodarowania terenu, przy czym:
- lokalizację inwestycji celu publicznego ustala się w drodze decyzji o lokalizacji inwestycji celu publicznego;
- sposób zagospodarowania terenu i warunki zabudowy dla innych inwestycji ustala się w drodze decyzji o warunkach zabudowy.
Zatem decyzja o warunkach zabudowy i zagospodarowania terenu, o której mowa w projektowanej definicji, w zależności od rodzaju inwestycji, będzie dotyczyła decyzji o lokalizacji celu publicznego lub decyzji o warunkach zabudowy.
Wprowadzany przepis mają na celu zarówno dostosowanie do art. 12 ust. 3 dyrektywy 2006/112 /WE, zgodnie z którym państwo członkowskie powinno określić grunt uznawany przez nie za teren budowlany, jak również usunięcie rozbieżności pomiędzy organami podatkowymi a sądami administracyjnymi (w tej sprawie wypowiedział się m.in. Naczelny Sąd Administracyjny w składzie siedmiu sędziów w wyroku z dnia 17 stycznia 2011 r. sygn. akt I FPS 8/ 10).
Definicja ta umożliwi m.in. prawidłowe stosowanie zwolnienia od podatku, o którym mowa wart. 43 ust. l pkt 9 ustawy o V AT, w przypadku dostawy tych terenów. Powyższa regulacja stanowi implementację art. 135 ust. l lit. k dyrektywy 2006/112/WE, zgodnie z którym państwa członkowskie zwalniają z VAT dostawy terenów niezabudowanych, inne niż dostawy terenów budowlanych, o których mowa w art. 12 ust. l lit. b dyrektywy.
Zgodnie natomiast z art. 12 ust. 3 dyrektywy „teren budowlany” oznacza każdy grunt nieuzbrojony lub uzbrojony, uznawany za teren budowlany przez państwa członkowskie.
Zmiana ta spowodowała konieczność nadania nowego brzmienia art. 43 ust. l pkt 9 ustawy o VAT, zgodnie z którym zwolnieniu od podatku od towarów i usług podlegać będzie dostawa terenów niezabudowanych innych niż tereny budowlane (w związku z dodaną w art. 2 definicją terenów budowlanych pominięto w przepisie tereny przeznaczone pod zabudowę, gdyż są one objęte już tą definicją).
Analogiczną zmianę (tj. pominięcie terenów przeznaczonych pod zabudowę) ustawodawca powinien wprowadzić z dniem 1 kwietnia 2013 r. również w art. 113 ust. 13 pkt l lit. d ustawy o VAT, jednakże ta zmiana zostanie wprowadzona dopiero od 1 stycznia 2014 r.
Zobacz szkolenia: