Skopiuj link
Z pytaniem do organu podatkowego zwrócił się Podatnik, który w ramach działalności gospodarczej dokonuje nabycia towarów od firmy holenderskiej. Część towarów „przychodzi” z Holandii, a część z Chin. Towary nabywane od tego kontrahenta i dostarczane z terenu Holandii wykazywane są jako nabycia wewnątrzwspólnotowe. Część towarów nabywana jest od firmy holenderskiej i dostarczana bezpośrednio z Chin (z fabryki producenta), kontenerem do portu w Polsce. Pierwsze nabycie towarów od firmy holenderskiej dostarczonych bezpośrednio z Chin nastąpiło w maju 2011 r. Podatnik zleca zawsze transport firmie transportowej, która dostarcza towar na miejsce do Polski.
W takich przypadkach Podatnik dokonuje odprawy celnej w Polsce i otrzymuje dokument SAD z naliczonymi należnościami celnymi i VAT. Należności płacone są w kwotach wykazanych w dokumencie SAD. Dostawę tego towaru Podatnik traktuje jako import towarów i dlatego nie wykazuje wewnątrzwspólnotowego nabycia.
Holenderski kontrahent wykazuje całość dostaw, jako transakcje wewnątrzwspólnotowe. W związku z powyższym występują rozbieżności w składanych deklaracjach VAT UE, dotyczących działalności Podatnika i kontrahenta holenderskiego.
Podatnik zadał pytanie, czy postępuje prawidłowo traktując dokonywane nabycia bezpośrednio z Holandii, jako wewnątrzwspólnotowe nabycie i wykazuje w informacji VAT UE, natomiast zakupy dokonywane od tego samego kontrahenta, lecz dostarczone bezpośrednio z Chin traktuje jako import towarów i nie wykazuje wewnątrzwspólnotowego nabycia.
Zdaniem Podatnika, postępuje on prawidłowo w przypadku, gdy towary, które otrzymuje od kontrahenta holenderskiego bezpośrednio z Holandii wykazuje (na podstawie otrzymanych faktur) jako wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów, które ujmuje w informacji podsumowującej VAT UE. Postępuje również prawidłowo w przypadku, gdy towary, które nabywa od kontrahenta holenderskiego, a otrzymywane bezpośrednio z Chin wykazuje jako import towarów. Na podstawie dokumentów otrzymanych z fabryki i od kontrahenta holenderskiego, dokonuje odprawy celnej, otrzymuje dokument SAD i reguluje należności celne oraz VAT. Tym samym opisana transakcja będąca importem towarów, nie może być jednocześnie wewnątrzwspólnotowym nabyciem. Wobec powyższego, towaru nabytego jako import towarów nie wykazuje w informacji podsumowującej o dokonanych wewnątrzwspólnotowych transakcjach VAT UE.
Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy uznał stanowisko Podatnika za prawidłowe. W odpowiedzi organ wskazał, że w świetle art. 25 ust. 1 ustawy o VAT wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów uznaje się za dokonane na terytorium państwa członkowskiego, na którym towary znajdują się w momencie zakończenia ich wysyłki lub transportu.
W myśl postanowień art. 2 pkt 7 ustawy, przez import towarów rozumie się przywóz towarów z terytorium państwa trzeciego na terytorium kraju.
Z dniem 1 kwietnia 2013 r. przepis ten otrzymał nowe brzmienie, zgodnie z którym przez import towarów rozumie się przywóz towarów z terytorium państwa trzeciego na terytorium kraju Unii Europejskiej.
Co do zasady – zgodnie z art. 26a ust. 1 ustawy (obowiązującym od dnia 1 kwietnia 2013 r.) – miejscem importu towarów jest terytorium państwa członkowskiego, na którym towary znajdują się w momencie ich wprowadzenia na terytorium Unii Europejskiej.
Według art. 100 ust. 1 ustawy, podatnicy, o których mowa w art. 15, zarejestrowani jako podatnicy VAT UE, są obowiązani składać w urzędzie skarbowym zbiorcze informacje m. in. o dokonanych wewnątrzwspólnotowych nabyciach towarów, o których mowa w art. 9 ust. 1 lub art. 11 ust. 1, od podatników podatku od wartości dodanej, zidentyfikowanych na potrzeby podatku od wartości dodanej – zwane dalej „informacjami podsumowującymi”.
Mając na uwadze przedstawiony we wniosku stan faktyczny (zdarzenie przyszłe) oraz powołane regulacje ustawy o podatku od towarów i usług należy potwierdzić prawidłowość postępowania Podatnika na gruncie sytuacji opisanej we wniosku. Tylko bowiem nabycie towaru od podatnika podatku od wartości dodanej, połączone z następczym jego przemieszczeniem z terytorium innego kraju członkowskiego Unii Europejskiej na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej spełnia definicję wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów. I tylko taka transakcja winna mieć swoje odzwierciedlenie w informacji podsumowującej. Nabycie towaru od kontrahenta z Unii Europejskiej, który jednak trafia na terytorium RP bezpośrednio z państwa trzeciego będzie – co do zasady – importem towarów. Import towarów – w świetle art. 100 ust. 1 ustawy – nie wymaga raportowania poprzez uwzględnienie w informacji podsumowującej. Jak słusznie przy tym zauważył Podatnik „transakcja będąca importem towarów, nie może być jednocześnie wewnątrzwspólnotowym nabyciem”. Powyższego nie może zmienić odmienne postępowanie kontrahenta z innego kraju członkowskiego UE.
Oprac.: Wojciech Zajączkowski
Zobacz szkolenia: