Podatnicy, którzy będą wysyłać deklaracje CIT za 2023 rok na koniec marca, mogą po raz kolejny ująć w niej dodatkowe koszty z tytułu tzw. zatrzymanego kapitału. Maksymalna kwota kosztu podatkowego wynosi rocznie z tego tytułu 250.000 zł, natomiast całościowo z tytułu zatrzymanego zysku podatnik może zaliczyć do kosztów podatkowych do 750.000 zł rozłożone na trzy lata. Koszty uzyskania przychodów z tzw. „hipotetycznych odsetek” dotyczące danego roku podatkowego mogą być rozliczane w zaliczkach miesięcznych, bez konieczności oczekiwania do końca roku i rozliczenia ich dopiero w zeznaniu rocznym CIT-8. Koszty te mogą być jednak rozliczane w zaliczkach miesięcznych nie wcześniej niż w dacie przekazania zysku na kapitał zapasowy spółki.

Jednakże w przypadku, gdy w ciągu kilku lat podatnik CIT kilkakrotnie zatrzyma zysk, maksymalna kwota kosztu podatkowego, jaką może odliczyć w danym roku podatkowym zawsze wynosi 250.000 zł niezależnie od ilości „zdarzeń”. Nie jest w tym zakresie istotny także fakt, że np. część odliczenia wynika, z przeniesienia zysku na kapitał rezerwowy lub zapasowy spółki w poprzednim roku podatkowym, a część z przeniesienia tego zysku w roku bieżącym. Nieodliczona w danym roku część odsetek hipotetycznych z uwagi na limit 250.000 zł nie przechodzi do odliczenia na lata następne. Stanowisko takie zaprezentował m.in. Dyrektor KiS w interpretacji z 23 stycznia 2024r., sygn. 0111-KDIB2-1.4010.533.2023.1.BJ.

Przykładowo, aby uniknąć konieczności wykazania przychodów, ewentualny zwrot kapitałów utworzonych w 2023 r. nie może nastąpić przed końcem 2026 r. Brzmienie art. 15cb ust. 1 ustawy CIT wskazuje na to, że wysokość kosztów z tytułu hipotetycznych odsetek powinna być ustalana przy zastosowaniu stopy referencyjnej NBP obowiązującej w ostatnim dniu roboczym roku poprzedzającego rok podatkowy (rok rozpoznania kosztu podatkowego). Z przepisu nie wynika, że raz ustalona wartość oprocentowania powinna być stosowana w całym okresie odliczenia.

Dla wyliczenia wysokości kosztu za rok podatkowy kończący się 31 grudnia 2023 r. należy uwzględnić stopę referencyjną ogłoszoną przez Narodowy Bank Polski wg stanu na 30 grudnia 2022 r. (31 grudnia 2022 r. nie był dniem roboczym) powiększoną o 1 punkt procentowy oraz pomnożyć ją przez kwotę zysku spółki uzyskanego w latach podatkowych podlegających uwzględnieniu zgodnie z treścią art. 15cb ustawy CIT. Dla wyliczenia wysokości kosztu za rok podatkowy kończący się 31 grudnia 2024 uwzględnia się wartość stopy referencyjnej NBP na ostatni dzień roboczy roku poprzedzającego rok podatkowy tj. na dzień 29 grudnia 2023 r. (30 i 31 grudnia 2023 r. nie są dniami roboczymi) powiększoną o 1 punkt procentowy oraz mnoży się ją przez kwotę zysku spółki przeznaczonego na kapitał zapasowy/rezerwowy zgodnie z treścią art. 15cb ustawy CIT. Stanowisko takie zaprezentował m.in. Dyrektor KiS w interpretacji z 12 maja 2023r., sygn. 0114-KDIP2-2.4010.137.2023.1.SP.

Co dodatkowo może być istotne dla podatników, to fakt, że organy podatkowe w wydawanych interpretacjach (m.in. z dnia 14 listopada 2023 r., Dyrektor KiS, sygn. 0114-KDIP2-2.4010.495.2023.1.AP) potwierdzają, ze podatnik w związku z pokryciem straty bilansowej z kapitału zapasowego, nie utraci prawa do rozpoznawania kosztów uzyskania przychodów ujmowanych zgodnie art. 15cb ust. 1, ust. 2 i ust. 3 ustawy CIT z tytułu przekazania części zysku na kapitał zapasowy i tym samym nie będzie zobowiązany do rozpoznania na bieżąco tj. w roku podjęcia uchwały o pokryciu straty bilansowej z kapitału zapasowego, przychodu podatkowego w wysokości odpowiadającej odliczonym w poprzednich latach „hipotetycznym odsetkom”. W opisywanej interpretacji, kapitał zapasowy spółki, utworzony w części z zysku za 2018 r., został w całości wykorzystany na pokrycie straty bilansowej za rok 2022 r. Podjęcie uchwały o pokryciu straty za rok obrotowy 2022 i księgowe rozliczenie tej straty nastąpiło w 2023 r., a więc po upływie okresu, w którym spółce przysługiwało prawo do ujęcia w kosztach uzyskania przychodów kosztu „hipotetycznych odsetek” z tytułu przekazania części zysku za rok 2018 na kapitał zapasowy spółki, tj. w rozliczeniach podatkowych za lata 2020, 2021 i 2022, zgodnie z literalnym brzmieniem art. 15cb ust. 2 ustawy CIT.