Niektórzy polscy przedsiębiorcy w ramach prowadzonej działalności świadczą usługi zagraniczne, w ramach których zobowiązują się do zaopatrzenia zagranicznego klienta w odpowiedni sprzęt, który jest niezbędny do realizacji oferowanej usługi. Jednak przez cały okres korzystania ze sprzętu przez klienta to polska firma jest jego właścicielem, a klienci nie ponoszą odrębnych koszów dotyczących użytkowania sprzętu, gdyż wartość ekonomiczna sprzętu stanowi element kalkulacyjny otrzymywanego przez polską firmę wynagrodzenia z tytułu świadczenia usług.

Znajdzie więc zastosowanie wyłączenie, o którym mowa w art. 13 ust. 4 pkt 7 ustawy o podatku od towarów i usług. Art. 13 ust. 4 pkt 7 ustawy o VAT wyłącza konieczność rozpoznania WDT w przypadku transakcji, której przedmiotem są towary, mające być czasowo używane na terytorium innego niż Polska państwa UE, w celu świadczenia usług przez polskiego podatnika, który przemieścił lub na rzecz, którego przemieszczono te towary.

Czynność udostępnienia sprzętu kontrahentowi zagranicznemu nie może zostać uznana za dostawę towarów w rozumieniu art. 7 ustawy. Niewątpliwie mamy tutaj do czynienia z towarem, a konkretnie z rzeczami ruchomymi. Nie ziści się jednak podstawowa przesłanka, jaką jest przeniesienie prawa do rozporządzania tymi rzeczami jak właściciel. Mimo, że klient polskiej firmy będzie w fizycznym posiadaniu sprzętów i będzie z nich korzystał, to jednak tylko w ściśle określonym celu, bez możliwości swobodnego dysponowania rzeczami. Nie będzie mógł zbyć sprzętów, obciążyć ich prawem innych osób, jak również oddać do korzystania (bez zgody polskiej firmy) osobom trzecim. W żadnym momencie nie dojdzie do uzyskania ekonomicznego władztwa nad rzeczami powierzonymi kontrahentowi.

Również w sytuacji nabycia urządzeń przez polską firmę i następnie przekazania ich do używania na czas trwania umowy kontrahentom zagranicznym – polskiemu podatnikowi przysługuje prawo do odliczenia podatku naliczonego z tytułu nabycia urządzeń, na zasadach ogólnych określonych w ustawie VAT. Stanowisko zaprezentowane m.in. przez Dyrektor KIS z dnia 9 sierpnia 2021 r., sygn. 0114-KDIP1-1.4012.264.2021.4.MŻ.

Jednakże w przypadku, w którym polska firma dokona likwidacji/utylizacji sprzętu w kraju świadczenia usług (a więc na terytorium innego kraju należącego do Unii Europejskiej) należy uznać, że ustają okoliczności o których mowa w wyżej wskazanym art. 13 ust. 4 pkt 7 ustawy, a więc w tym momencie zgodnie z at. 13 ust. 5 przemieszczenie towarów należy uznać za wewnątrzwspólnotową dostawę towarów. Wykorzystywany sprzęt nie wróci już do Polski, co oznacza, że w tym momencie ustają okoliczności wskazane w zastosowanym wyłączeniu. Z przemieszczeniem czasowym towaru (biorąc m.in. pod uwagę językowe znaczenie słowa „czasowy”) winien się wiązać zamiar powrotnego przemieszczenia towarów z kraju po wykonaniu usług dla których przywieziono dane towary. Przy likwidacji sprzętu z taką sytuacją nie mamy do czynienia, gdyż nastąpi ona w kraju, w którym wykonywana była usługa – zatem po dokonaniu usługi zamiarem nie będzie powrotne przemieszczenie towarów na terytorium Polski.

Organy podatkowe w wydawanych interpretacjach (m.in. Dyrektor KiS w interpretacji z 24 maja 2024 r., sygn. 0111-KDIB3-3.4012.102.2024.2.AM – sprawa dotyczyła sprzętu IT) uważają wówczas, że przemieszczenie własnego sprzętu na terytorium państwa członkowskiego w celu świadczenia usług na rzecz klienta i jego późniejsza utylizacja/likwidacja w kraju świadczenia usług, spowoduje powstanie po stronie polskiej firmy obowiązku rozpoznania nietransakcyjnego WDT, a tym samym będzie stanowić czynność opodatkowaną podatkiem VAT jako dostawa towarów, czy też transakcja zrównana z dostawą towarów.