Podatnicy przy rozliczeniu podatku dochodowego za 2023 rok powinni zweryfikować swoje transakcje z podmiotami powiązanymi mającymi siedzibę za granicą pod kątem płatności podatku od przerzuconych dochodów. Mechanizm identyfikacji i opodatkowania przerzuconych dochodów wskazany jest w art. 24aa ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, który zawiera katalog kosztów podlegających podatkowi od przerzuconych dochodów.

Jedną z przesłanek uznania kosztu za przerzucony dochód jest, aby faktycznie zapłacony podatek od dochodów podmiotu powiązanego wynosił mniej niż wyniósłby podatek od tego dochodu, gdyby zastosować stawkę 19%. Przepis ten wskazuje na próg różnicy kwoty zapłaconego podatku w wysokości 25%, po którego osiągnięciu lub przekroczeniu przesłankę należy uznać za spełnioną. Pierwszą wartością, jaką należy wziąć pod uwagę w przypadku analizy porównawczej w zakresie spełnienia omawianej przesłanki, jest kwota podatku dochodowego w kraju rezydencji, jaka została faktycznie zapłacona przez podmiot powiązany za rok, w którym otrzymano należności od polskiego rezydenta podatkowego, przy czym przez podatek faktycznie zapłacony rozumie się podatek niepodlegający zwrotowi lub odliczeniu w jakiejkolwiek formie, w tym na rzecz innego podmiotu.

Koszty usług wskazane w art. 24aa ust. 3 pkt 1 ustawy CIT obejmują m.in. wskazane rodzajowo usługi niematerialne (usługi doradcze, badania rynku, usługi reklamowe, zarządzania i kontroli, przetwarzania danych, ubezpieczeń, gwarancji i poręczeń) oraz usługi o podobnym charakterze.

Przykładowo, usługi informatyczne o charakterze technicznym, wsparcia technicznego, dostarczania infrastruktury lub konserwacji sprzętu IT, nie będą zaliczać się do usług niematerialnych wskazanych w art. 24aa ust. 3 pkt 1 ustawy CIT w zakresie, w jakim nie stanowią usług przetwarzania danych lub dominującym elementem danych usług nie jest zarządzanie lub doradztwo. Również kompleksowe usługi IT, które zawierają pewne elementy doradztwa, zarządzania lub przetwarzania danych, nie będą kwalifikowane do pkt 1 art. 24aa ust. 3, jeżeli elementy te – w zależności od stanu faktycznego – nie będą przeważające.

Przerzucone dochody nie obejmują płatności dokonywanych przez podatnika na rzecz osób fizycznych; mogą jednak obejmować przypadki, gdy zagraniczny podmiot powiązany dokona dalszego transferu dochodu na rzecz osób fizycznych, np. wypłaci dywidendę do osób fizycznych. Przesłanki w zakresie przerzuconych dochodów należy badać, co do zasady, za rok poniesienia kosztu przez podatnika (powiązany z reguły z datą nabycia świadczenia), zgodnie z przepisami obowiązującymi na moment poniesienia kosztu. Wydatki, które nie stanowią kosztu uzyskania przychodów w danym roku podatkowym, co do zasady nie powinny być uwzględniane dla celów obliczenia licznika w proporcji 3%, gdyż koszty trwale wyłączone z kosztów uzyskania przychodów, na mocy szczególnych przepisów ustawy o CIT, nie są objęte podatkiem od przerzuconych dochodów.

Przepisy art. 24aa ustawy CIT odnoszą się szeroko do „podmiotu”, a nie „podatnika”. Stąd, opodatkowaniu podatkiem od przerzuconych dochodów mogą podlegać koszty poniesione na rzecz różnego rodzaju jednostek, które nie posiadają siedziby lub zarządu na terytorium Rzeczpospolitej Polskiej, w tym np. spółek, spółek niebędących osobami prawnymi, fundacji lub trustów.