Z punktu widzenia podatkowego pojawia się dylemat, czy zaprosić tylko pracowników czy również osoby rozliczane na umowach o współpracy (B2B). Wydatki na organizację różnego rodzaju imprez mogą stanowić w całości koszty uzyskania przychodów przede wszystkim w części dotyczącej pracowników i emerytowanych pracowników podatnika (np. interpretacja indywidualna Dyrektora KIS z 28.12.2018 r., 0111-KDIB2-1.4010.422.2018.3.AT), członków zarządu (np. interpretacja indywidualna Dyrektora KIS z 16.07.2018 r., 0111-KDIB2-3.4010.84.2018.3.PB) .

Zarówno organy podatkowe jak i sądy administracyjne wskazują natomiast, że nie ma podstaw do uwzględniania tej części wydatków „majówkowych” dotyczących osób na umowach B2B w kosztach uzyskania przychodu, gdyż nie spełniają one przesłanek z art. 22 ust. 1 ustawy PIT. Tak wynika m.in. z interpretacji indywidualnej Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej z 6 października 2021 r., nr 0111-KDIB2-1.4010.293.2021.1.BKD. Zdaniem Naczelnego Sądu Administracyjnego (sygn. akt II FSK 572/22) inną kwestią jest prawnopodatkowa kwalifikacja wydatków na rzecz współpracowników B2B. Sąd nie zanegował samych korzyści płynących z imprez i spotkań integracyjnych pomiędzy pracownikami oraz współpracownikami. Tworzenie zespołów mieszanych na pewno sprzyja poprawie współpracy i realizacji zadań. Jednak jak stwierdził NSA zaliczenie takich wydatków do kosztów uzyskania przychodów byłoby w istocie uznaniem wydatków podatnika na motywowanie współpracowników do lepszego prowadzenia własnej działalności gospodarczej, czyli de facto ponoszeniem wydatku na rzecz innej firmy.

Inna sytuacja ma miejsce w przypadku wyboru rozliczeń wg tzw. estońskiego CIT. Tutaj wydatki ponoszone na organizację imprez szkoleniowo-integracyjnych zarówno dla pracowników i współpracowników nie są objęte ryczałtem od dochodów spółek. Potwierdza to m.in. interpretacja Dyrektora KIS z 8.12.2022 r. (sygn. 0111-KDIB1-2.4010.521.2022.1.ANK).

Jak rozpatrywać wydatki na spotkanie majówkowe w instytucjach korzystających ze zwolnienia podatkowego z art. 17 ust. 1 pkt. 4 ustawy CIT ze względu na przeznaczenie dochodów na cele statutowe? W tym przypadku organy podatkowe nie wskazują wprost, jednak z interpretacji można wywnioskować, że takie wydatki nie mogą korzystać ze zwolnienia podatkowego. Wskazane zwolnienie podatkowe jest obwarowane licznymi zastrzeżeniami. Obejmuje tylko tą część dochodów, która przeznaczona zostanie na cele statutowe, które są celami preferowanymi przez ustawodawcę. Ponadto, przepisy ograniczają zakres podmiotowy zwolnienia, poprzez wyłączenie spod możliwości jego zastosowania dochodów różnych grup podatników – czy to z uwagi na rodzaj ich działalności, czy też na określoną formę organizacyjną. W związku z tym, że wszelkie zwolnienia i ulgi podatkowe w systemie polskiego prawa podatkowego są wyjątkiem, istotnym odstępstwem od zasady sprawiedliwości podatkowej (powszechności i równości podatkowej) nie można w tym zakresie stosować wykładni rozszerzającej ustawowy zakres zwolnienia podatkowego na pokrywanie wydatków związanych z całokształtem działalności podmiotów. Oznacza to, że wydatkowanie dochodu na inne cele niż wskazane w art. 17 ust. 1 pkt 4 ustawy CIT niesłużące bezpośrednio realizacji celów, o których w nim mowa, nie może być objęte przedmiotowo zwolnieniem (m.in. interpretacja indywidualna Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej z 21.02.2023 r., sygn. 0111-KDIB1-2.4010.760.2022.2.DP).
dr Małgorzata Rzeszutek

doradca podatkowy