Rolnicy prowadzący gospodarstwa rolne ale również ich spółki czy utworzone spółdzielnie korzystają z wielu preferencji podatkowych. Przede wszystkim są to zwolnienia w podatkach dochodowych ale też częściowo z podatku od nieruchomości. W zakresie podatku od towarów i usług, jeśli gospodarstwo nie ma statusu rolnika ryczałtowego płaci podatek VAT tak jak każdy inny podmiot.

Zgodnie z art. 2 ust. 2 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, działalnością rolniczą jest działalność polegająca na wytwarzaniu produktów roślinnych lub zwierzęcych w stanie nieprzetworzonym (naturalnym) z własnych upraw albo hodowli lub chowu. Do tej działalności zaliczały się będą przychody i koszty bezpośrednio związane (np. ze sprzedaży zwierząt hodowlanych) jak i pośrednio (np. różnice kursowe od płatności z taką sprzedażą związanej).

Oznacza to, że przychody, uzyskane z czynności wykraczających poza ustawowo zdefiniowany zakres działalności rolniczej, należy traktować jako „pozarolnicze” i tym samym podlegające opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób prawnych według zasad określonych w ustawie. Przykładowo, za przychód z działalności rolniczej nie można uznać przychodu ze sprzedaży środków trwałych – maszyn i urządzeń rolniczych oraz pojazdów samochodowych, wykorzystywanych przy świadczeniu ww. usług.

Przychody z tytułu świadczenia powyższych usług, pomimo ich niewątpliwego związku z wykonywaną przez działalnością rolniczą, nie stanowią przychodów z działalności rolniczej. Przymiot „związania” z określonym źródłem przychodu nie oznacza pochodzenia z tego źródła. Wspomniane wyłączenie nie ma zastosowania do przychodów pochodzących, np. z działalności przetwórczej płodów rolnych, czy też świadczenia usług związanych z działalnością rolniczą. Przychody z takich rodzajów działalności, jako przychody pochodzące z innej niż rolnicza działalności, podlegają opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób prawnych. Takie stanowisko potwierdził sąd administracyjny po rozpatrzeniu skargi na wydana interpretację indywidualną (WSA z 4 grudnia 2020 r., sygn. I SA/Bk 786/20).

W żadnym z przykładów określonych w art. 2 ust. 2 ustawy o CIT ustawodawca nie wskazał, by zaliczyć do działalności rolniczej pośrednie efekty tej działalności-zalicza tylko efekty bezpośrednie. Takie rozumienie tej definicji jest istotne także dlatego, że przepis ustawy o CIT określa wyjątek od zasady opodatkowania przychodów podatkiem dochodowym od osób prawnych. To zaś oznacza obowiązek ścisłej, nierozszerzającej wykładni pojęcia „działalność rolnicza”. Podstawową cechą działalności rolniczej jest wytwarzanie produktów roślinnych i zwierzęcych w stanie nieprzetworzonym (naturalnym). Przez wytwarzanie należy rozumieć działalność, która skutkuje powstaniem produktów roślinnych lub zwierzęcych.

Ustawa wymaga, aby produkty te były w stanie nieprzetworzonym. Produkt przetworzony to taki, który na skutek zastosowania względem niego określonych procesów technologicznych nabrał nowych cech, właściwości. Stan nieprzetworzony to taki stan produktu, który nie różni się zasadniczo od stanu, w jakim produkt znajdował się bezpośrednio po jego wytworzeniu.
Ważne jest też odpowiednie przypisanie wydatków. Wydatki ponoszone na wytworzenie produktów rolnych (np. wynagrodzenie pracowników, zakup paliwa do maszyn rolniczych, zakup nawozów oraz amortyzacja środków trwałych), odnoszące się w swym zakresie do prowadzonej działalności rolniczej nie zaś do pozarolniczej działalności gospodarczej, nie mogą stanowić kosztów uzyskania przychodów działalności gospodarczej, a zatem nie mogą zostać uwzględnione w kosztach dotyczących tego źródła przychodu.