Termin na złożenie zeznania rocznego CIT-8 za 2024 rok już minął jednak w niektórych przypadkach korekty u podatników są niezbędne. Taka sytuacja może wystąpić przy błędnej interpretacji ulgi na złe długi wśród dłużników, którzy rozliczają stratę podatkową. Są to dwa zupełnie inne zdarzenia, które rozlicza podatnik w swoim zeznaniu rocznym.

Na podstawie art. 7 ust. 5 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych o wysokość straty ze źródła przychodów, poniesionej w roku podatkowym, podatnik może:

1) obniżyć dochód uzyskany z tego źródła w najbliższych kolejno po sobie następujących pięciu latach podatkowych, z tym że kwota obniżenia w którymkolwiek z tych lat nie może przekroczyć 50% wysokości tej straty, albo
2) obniżyć jednorazowo dochód uzyskany z tego źródła w jednym z najbliższych kolejno po sobie następujących pięciu lat podatkowych o kwotę nieprzekraczającą 5.000.000 zł, nieodliczona kwota podlega rozliczeniu w pozostałych latach tego pięcioletniego okresu, z tym że kwota obniżenia w którymkolwiek z tych lat nie może przekroczyć 50% wysokości tej straty.

W przepisach art. 7 ust. 5 ustawy CIT ustawodawca nie uprawnia podatnika do obniżenia o wysokość straty podstawy opodatkowania. Upoważnia on do obniżenia dochodu. Dochód natomiast nie jest pojęciem tożsamym z pojęciem podstawy opodatkowania. Zgodnie z przepisami art. 18 ust. 1 ustawy CIT, podatnik w pierwszej kolejności powinien ustalić dochód, zgodnie m.in. z art. 7 a dopiero w następnej kolejności, przy uwzględnieniu wysokości tak ustalonego dochodu, powinien on obliczyć podstawę opodatkowania.

Jak wynika z art. 18f ust. 1 pkt 2 ustawy CIT, podstawa opodatkowania CIT podlega zwiększeniu o zaliczaną do kosztów uzyskania przychodów wartość zobowiązania do zapłaty świadczenia pieniężnego w rozumieniu art. 4 pkt 1a ustawy o przeciwdziałaniu nadmiernym opóźnieniom, które nie zostało uregulowane, przy czym zwiększenia dokonuje się w zeznaniu podatkowym składanym za rok podatkowy, w którym upłynęło 90 dni od dnia upływu terminu zapłaty określonego na fakturze (rachunku) lub w umowie.

Podatnik powinien odliczyć straty od dochodu uzyskanego w roku podatkowym, a dopiero w następnej kolejności doliczyć do tak ustalonego dochodu (po odliczeniu strat z lat ubiegłych) nieuregulowane należności. W zeznaniu CIT-8 straty z lat ubiegłych powinny być rozliczone poprzez załącznik CIT-8/0. Nieuregulowane zobowiązania natomiast wykazywane są w części E.5. Natomiast dłużnik, który w danym roku podatkowym poniósł stratę, ma obowiązek zwiększenia podstawy opodatkowania lub zmniejszenia poniesionej straty o zaliczaną do kosztów podatkowych wartość przeterminowanych zobowiązań. Jeżeli wartość przeterminowanych zobowiązań będzie wyższa od kwoty straty, to nadwyżka spowoduje u dłużnika powstanie dochodu podlegającego opodatkowaniu.

W przypadku gdy zobowiązanie zostanie uregulowane po roku podatkowym, za który dłużnik dokonał zwiększenia podstawy opodatkowania, podatnik zmniejsza tę podstawę lub zwiększa stratę w zeznaniu podatkowym składanym za rok podatkowy, w którym zobowiązanie zostało uregulowane. W nowych strukturach JPK KR PD (JPK CIT) dłużnik będzie to musiał wykazać na kontach pozabilansowych, gdyż w księgach rachunkowych na kontach wynikowych tej transakcji nie będzie rozliczał w roku zapłaty. Fakturę zaksięgował i obciążył wynik w roku ubiegłym, w którym jej nie zapłacił.