Domki mobilne w okresie wakacyjnym są dla wielu przedsiębiorców źródłem sezonowego zarobku, ale również są wykorzystywane do prywatnego odpoczynku.

Jak traktować je z punktu widzenia dokonywanych odpisów amortyzacyjnych, czy można je rozliczać comiesięcznie w koszty podatkowe?

Jeśli posiadany przez podatnika domek mobilny nie jest trwale związany z gruntem, to powoduje, że nie spełnia on definicji budynku mieszkalnego. Istnieje również możliwość jego przemieszczania w inne miejsce, zakładając, że jest to domek o charakterze rekreacyjnym, w którym zamieszkiwanie uzależnione jest od pór roku.

Wynajęcie domku przenośnego na cele mieszkaniowe czy biurowe nie wymaga więc zmian jego konstrukcji, jak i poczynienia jakichkolwiek działań w jego zakresie. Wyłączenia w zakresie amortyzacji – zawarte w art. 22c ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych – nie mają zastosowania do domku mobilnego bez względu na sposób korzystania z niego w prowadzonej działalności gospodarczej (m.in. interpretacja indywidualna Dyrektora KiS z dnia 14 lutego 2024 r., sygn. 0115-KDIT3.4011.769.2023.2.AWO).

Zgodnie z załącznikiem do rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 3 października 2016 r. w sprawie Klasyfikacji Środków Trwałych (KŚT) rodzaj 806 obejmuje – kioski, budki, domki campingowe, zadaszenia ochronne itp. różne obiekty wolnostojące, niezwiązane w sposób trwały z gruntem – będzie najbardziej adekwatny dla domku holenderskiego – o ile nie zostanie on trwale związany z gruntem.

Stawka amortyzacji dla domku mobilnego zaklasyfikowanego do KŚT 806 wynosiłaby rocznie 10%. A więc domek byłby amortyzowany według zasady ogólnej przez 10 lat, z zastosowaniem metody liniowej. Tu miałaby zastosowanie amortyzacja sezonowa. Dyrektor KIS w interpretacji z 9 sierpnia 2019 roku (nr 0112-KDIL3-3.4011.215.2019.1.MM) wskazał, że domki letniskowe są środkami trwałymi wykorzystywanymi sezonowo podlegającymi amortyzacji na zasadach określonych w art. 22h ust. 1 pkt 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Nie można stosować metody degresywnej, gdyż domek nie jest maszyną ani urządzeniem, potwierdził to Dyrektor KiS w interpretacji wydanej 14 lipca 2020 r., sygn. 0115-KDIT3.4011.405.2020.1.AW.

Dodatkowym atutem domków jest możliwość zastosowania amortyzacji jednorazowej. Zaklasyfikowanie obiektu do rodzaju 806 KIOSKI, BUDKI, BARAKI, DOMKI CAMPINGOWE ITP. umożliwia preferencyjne rozliczenie amortyzacji. Artykuł 16k ust. 14 ustawy o CIT wskazuje, iż podatnicy mogą dokonywać jednorazowo odpisów amortyzacyjnych od wartości początkowej nabytych fabrycznie nowych środków trwałych zaliczonych do grupy 3-6 i 8 Klasyfikacji w roku podatkowym, w którym środki te zostały wprowadzone do ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, do wysokości nieprzekraczającej w roku podatkowym kwoty 100 000 zł. Kwota 100 000 zł obejmuje sumę odpisów amortyzacyjnych i wpłaty na poczet nabycia środka trwałego, o której mowa w art. 15 ust. 1zd ustawy o CIT zaliczonej do kosztów uzyskania przychodów.

Możliwe jest alternatywnie zastosowanie art. 16k ust. 7 ustawy o CIT dla rozpoczynających działalność jak również małych podatników w zakresie jednorazowej amortyzacji do wysokości nieprzekraczającej w roku podatkowym równowartości kwoty 50 000 EUR.