Przy rozliczeniu rocznego podatku CIT podatnicy muszą sprawdzić, czy występują u nich koszty finansowania dłużnego i w jakiej są wysokości. Za 2024 rok wchodzą one również do podstawy wyliczenia podatku minimalnego.

Limitowanie kosztów finansowania dłużnego odbywa się w oparciu o jeden z limitów określony w art. 15c ust. 1 ustawy CIT, w zależności od tego który z nich jest wyższy. Jeśli nadwyżka kosztów finansowania dłużnego nie przekroczy 3 mln zł, ale będzie wyższa od wartości obliczonej według wskaźnika EBITDA, to podatnik skorzysta z limitu 3 mln zł. Ponieważ limit ten nie będzie przekroczony, podatnik nie będzie zobowiązany do wyłączenia części kosztów finansowania dłużnego z kosztów uzyskania przychodów.

Z ustawy o CIT nie wynika, aby limit kosztów wymienionych w art. 15c podlegał ograniczeniom w przypadku podmiotów uzyskujących przychody z dywidend, w tym z dywidend, które po spełnieniu określonych warunków podlegają zwolnieniu z opodatkowania zryczałtowanym podatkiem dochodowym, o którym mowa w art. 22 ust. 1 ustawy o CIT.

A więc, na potrzeby obliczania limitu z art. 15c ust. 1 ustawy CIT podatnicy powinni uwzględniać w przychodach ze wszystkich źródeł przychodów także przychody z otrzymywanych dywidend, o których mowa w art. 22 ust. 1 ustawy o CIT. Stanowisko to potwierdza interpretacja Dyrektora KiS z dnia 14 listopada 2024 r., sygn. 0114-KDIP2-2.4010.494.2024.1.SP.

Art. 15c ust. 12 ustawy o CIT stanowi o kosztach finansowania dłużnego związanego z długiem, a więc obowiązkiem spełniania określonego świadczenia, najczęściej zwrócenia określonej kwoty pieniędzy. Wśród wszystkich kosztów finansowania dłużnego wylicza płatności, które immanentnie związane są z korzystaniem z udostępnionych przez inny podmiot środków. Są to m.in. odsetki, opłaty, prowizje , premie, części odsetkowe rat leasingowych czy też kary i opłaty za opóźnienie w spłacie. Tym samym również koszty zabezpieczenia zobowiązań (w tym koszty pochodnych instrumentów finansowych) wykazują związek z korzystaniem z udostępnionych przez inny podmiot środków, a więc są uznane za koszty finansowania dłużnego.

Przykładowo, organy podatkowo potwierdzają, że jest to instrument CAP, który koryguje wartość odsetek płaconych z tytułu zawartej umowy kredytu. W wyniku zawartego instrumentu finansowego, podatnik zamiast odsetek opartych o zmienną stopę procentową (wedle zasad wskazanych w umowie kredytu) spłaca efektywnie odsetki oparte o stałą stopę procentową określoną w umowie Instrumentu CAP. Stanowisko Dyrektora KiS z dnia 1 października 2024 r., sygn. 0114-KDIP2-2.4010.402.2024.1.SJ.

Natomiast, do kosztów finansowania dłużnego dotyczących działalności strefowej nie ma zastosowania art. 15c ust. 1 , a więc koszty te nie podlegają limitowaniu. Podatkowa EBITDA oraz nadwyżka kosztów finansowania dłużnego powinna być więc ustalona wyłącznie w oparciu o przychody i koszty uzyskania przychodów ze źródeł, które nie są wolne od podatku. Ostatecznie potwierdza to wydana interpretacja Dyrektora KiS z dnia 27 listopada 2024 r. 0111-KDIB1-3.4010.210.2021.12.AN, choć wyłączenie to było przedmiotem sporu między podatnikiem i organem podatkowym, ale po wyroku NSA została uchylona interpretacja wydana pierwotnie przez Dyrektora KiS i ponownie rozpatrzony wniosek, z potwierdzeniem stanowiska podatnika.