Netting funkcjonuje w obrocie gospodarczym jako umowa nienazwana, polegająca na wzajemnych potrąceniach należności z tytułu sprzedaży wewnątrzgrupowej. Zarówno przepisy ustawy Prawo przedsiębiorców, jak też ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych posługują się pojęciem „płatności”. W przypadku nettingu nie mamy natomiast do czynienia z płatnością. Dochodzi co prawda do uregulowania w całości lub części zobowiązania (wygaśnięcia zobowiązania), to jednak czynność ta nie może być utożsamiana z płatnością.

W szczególności netting ma na celu uproszczenie rozliczeń oraz płatności dokonywanych pomiędzy spółkami będącymi stronami umowy nettingu poprzez kompensację wzajemnych należności tych podmiotów, wynikających z transakcji zawartych w danym miesiącu – w wyniku potrąceń regulowane jest jedynie powstałe saldo. Dzięki temu, liczba faktycznych płatności jest redukowana, co upraszcza wzajemne rozliczenia, zmniejsza koszty transakcyjne, poprawia płynność finansową uczestników nettingu, ułatwia wzajemne rozliczenia tych podmiotów (wszystkie faktury obsługuje jeden, centralny podmiot), a także redukuje ryzyko walutowe (każda spółka otrzymuje płatność w „swojej” walucie, a kurs wymiany jest z góry ustalony).

Jeśli netting funkcjonujący w grupie kapitałowej obejmuje rozliczenia z tytułu sprzedaży wewnątrzgrupowej i jako taki nie stanowi pożyczki czy innego instrumentu finansowania., to wynagrodzenie nie ma stricte charakteru odsetkowego, a jest naliczane z uwzględnieniem wyłączenie wartości faktur sprzedażowych. Oznacza, to, że nie może stanowić kosztu, który mógłby zostać zaliczony do przerzuconych dochodów na podstawie art. 24aa ust. 3 pkt 4 w zw. z art. 24aa ust. 2 ustawy o CIT. Potwierdza to m.in. interpretacja indywidualna Dyrektora KiS z 13 października 2023 r., sygn. 0111-KDIB1-1.4010.486.2023.1.MF.

System wzajemnych potrąceń w ramach umowy nettingu nie będzie wiązał się również z obowiązkiem pobierania podatku u źródła. Usługi nettingowe nie stanowią usług wprost wymienionych w katalogu art. 21 ust. 1 pkt 2a ustawy o CIT ani nie mają charakteru usług podobnych do tych świadczeń. Usługa nettingu nie powinna być również uznana za podobną do usług przetwarzania danych, ponieważ inny jest cel świadczonej usługi – w uproszczeniu, aby zrealizować usługę nettingu, niezbędne jest jedynie porównanie wierzytelności pomiędzy dwoma spółkami z grupy.

W interpretacji indywidualnej Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie z dnia 24 sierpnia 2015 r., znak: IPPB5/4510-479/15-3/IŚ, wskazał, że usługi nettingowe nie zostały wprost wskazane w art. 21 ust. 1 pkt 2a ustawy o CIT, nie stanowią też usług podobnych do usług wymienionych w ww. przepisie. A zatem podatnik nie będzie zobowiązany do pobrania podatku u źródła od płatności na rzecz centrum nettingowego z tytułu świadczonych usług nettingowych.

Natomiast, system nettingu stosowany przez podmioty powiązane w grupach kapitałowych, będzie wliczany do transakcji, do których znajdują zastosowanie przepisy o cenach transferowych. Zgodnie z zasadą ceny rynkowej warunki umowy powinny zostać ustalone w taki sposób, w jaki ustaliłyby niezależne podmioty. Prowizje stosowane w transakcjach nettingowych powinny zatem być prowizjami rynkowymi.