W 2023 roku część podatników skorzysta z ulgi na ekspansję w zakresie sprzedaży swoich produktów. Preferencja ta umożliwi im obniżenie zobowiązania podatkowego za 2023 rok w podatku dochodowym, jednak, aby to mogło nastąpić muszą spełnić ustawowe warunki. Chodzi o wykazanie wzrostu przychodów w kolejnych latach, co może być utrudnione, jeśli np. w trakcie roku nastąpiły zmiany restrukturyzacyjne.

Z przepisu art. 18eb ust. 4 ustawy o CIT wynika, że podatnik jest uprawniony do skorzystania z odliczenia pod warunkiem, że w okresie dwóch kolejno następujących po sobie lat podatkowych, licząc od roku podatkowego, w którym poniósł koszty zwiększenia przychodów, zwiększył przychody ze sprzedaży produktów w stosunku do przychodów z tego tytułu ustalonych na ostatni dzień roku podatkowego poprzedzającego rok poniesienia tych kosztów lub osiągnął przychody ze sprzedaży produktów dotychczas nieoferowanych, lub osiągnął przychody ze sprzedaży produktów dotychczas nieoferowanych w danym kraju.

Natomiast w przypadku działań restrukturyzacyjnych podjętych w trakcie 2023 roku, nie można oceniając przesłankę wzrostu przychodów w dwóch kolejno po sobie następujących latach podatkowych sumować przychody ze sprzedaży produktów osiągnięte przez spółkę do dnia przekształcenia i przychody osiągnięte po dniu przekształcenia. Przepisy art. 18eb nie przewidują takiego sposobu ustalania (sumowania) przychodów dla potrzeb spełnienia wymogów ust. 4 w przypadku, gdy w jednym roku kalendarzowym zawierają się dwa lata podatkowe. Przepis wyraźnie wskazuje na konieczność porównań w zakresie roku/lat podatkowych, bez względu na to, jakie przyczyny spowodowały konieczność zamknięcia ksiąg i zakończenia roku podatkowego. Przepisy art. 18eb ustawy o CIT stanowią o uldze podatkowej i jako takie muszą być interpretowane w sposób ścisły. Przepisy dotyczące ulg i preferencje w opodatkowaniu należy interpretować zgodnie z zasadami wykładni językowej i w granicach tej wykładni. Stanowisko zaprezentowane m.in. w interpretacji Dyrektora KIS z 22 grudnia 2023 r., sygn. 0114-KDIP2-1.4010.531.2023.1.KW.

W przypadku osiągnięcia przychodu ze sprzedaży produktów dotychczas nieoferowanych, wystarczające jest osiągnięcie jakiegokolwiek przychodu ze sprzedaży produktów, które nie były dotychczas oferowane. Ustawodawca w tym zakresie nie wprowadza żadnych progów oraz nie wymaga porównania przychodu pomiędzy poszczególnymi latami. Podatnik musi tylko osiągnąć przychód ze sprzedaży produktu nowego, dotychczas nieoferowanego, w jednym z dwóch następujących po sobie latach, począwszy od roku, w którym doszło do poniesienia kosztu. Produkty te mogą być sprzedawane w jakimkolwiek kraju, nawet w Polsce. Istotne jest, aby były to produkty, których wcześniej podatnik nigdy nie sprzedawał. Jeśli np. spółka w 2023 r. poniesie koszty związane ze sprzedażą nowego produktu, który wcześniej nie był oferowany przez spółkę, to w celu zastosowania ulgi, spółka musi osiągnąć ze sprzedaży tego produktu, jakikolwiek przychód w 2023 r. lub w 2024 r., w jakimkolwiek kraju, nawet w Polsce.

Z kolei, w przypadku osiągnięcia przychodów ze sprzedaży produktów dotychczas nieoferowanych w danym kraju wystarczające jest osiągnięcie jakiegokolwiek przychodu ze sprzedaży produktu, które nie były dotychczas oferowane, ale w danym kraju. Nie musi być to zatem produkt nowy, ale taki, który dotychczas nie był sprzedawany w danym kraju. Przesłanka ta będzie też spełniona, gdy podatnik zdecyduje się np. na sprzedaż produktu nieoferowanego w Polsce, który do tej pory był sprzedawany tylko na rynkach zagranicznych. Biorąc pod uwagę fakt, że w przepisie jest mowa o kraju, bez doprecyzowania, że chodzi o kraj poza Polską, przyjąć należy, że w tym przypadku przesłanka ta będzie zatem spełniona, jeśli podatnik osiągnie przychód ze sprzedaży produktów dotychczas nieoferowanych w danym kraju, w tym Polsce. Przepis ten nie wymaga, aby produkt był sprzedawany za granicę.