Skopiuj link
Z pytaniem do organu podatkowego zwróciła się Spółka, która nabyła, po zakończonej umowie leasingu operacyjnego, samochód osobowy (o dopuszczalnej masie całkowitej nie przekraczającej 3,5t) w dniu 7 września 2011 r.
W tym momencie przedmiotem działalności Spółki prawidłowo ujawnionym w KRS było oddawanie w odpłatne używanie samochodów (pojazdów) na podstawie umowy najmu, dzierżawy, leasingu lub innych umów o podobnym charakterze. Jednocześnie nabyty samochód (pojazd) był w momencie nabycia oraz nadal przez podatnika przeznaczony do wykorzystania, obok celów służbowych, na cele najmu przez okres nie krótszy niż sześć miesięcy. Do PKD Spółki w KRS działalność ta została wpisana przed nabyciem własności pojazdu w dniu 6 września 2011 r. Spółce od samego początku towarzyszył zamiar podjęcia działalności w zakresie oddawania pojazdu do odpłatnego korzystania i w wykonaniu tego zawarła umowę nabycia pojazdu oraz dokonała stosownych zmian w PKD. Spółka oddała samochód do odpłatnego korzystania (umowa ramowa zawarta już dnia 1 sierpnia 2011 r., faktyczne wdrożenie po dniu 7 września 2011 r.) na okres dłuższy niż sześć miesięcy.
Czy w związku z powyższym Spółka może skorzystać z odliczenia podatku VAT w pełnej wysokości na podstawie art. 3 ust. 2 pkt 7 lit. b ustawy z dnia 16 grudnia 2010 r. o zmianie ustawy o podatku od towarów i usług oraz ustawy o transporcie drogowym (Dz. U. nr 247, poz. 1652 ze zm.).
Zdaniem Spółki samo zawarcie umowy kupna-sprzedaży pojazdu w dacie poprzedzającej datę ostatecznego wpisu zmiany przedmiotu działalności do KRS nie ma znaczenia dla możliwości skorzystania z wyjątku przewidzianego w art. 3 ust. 2 pkt 7 ww. Ustawy, albowiem przejście prawa własności pojazdu nastąpiło już w dacie, kiedy PKD Spółki ujawniony w rejestrze przedsiębiorców obejmował ten przedmiot działalności. Z tego względu brak jest przeciwwskazań do uznania, iż w przedmiotowej sytuacji kwota podatku naliczonego możliwa do doliczenia nie jest objęta ograniczeniami wskazanymi w art. 3 ust. 1 ww. ustawy.
Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu uznał stanowisko Spółki za prawidłowe. Do dnia 31 grudnia 2010 r. zasady odliczenia podatku VAT od nabycia samochodów osobowych oraz innych pojazdów samochodowych regulowały przepisy art. 86 ust. 3-7a ustawy (Dz. U. Nr 54, poz. 535 ze zm.). Na mocy art. 1 ust. 1 pkt 11 lit. b ustawy z dnia 16 grudnia 2010 r. o zmianie ustawy o podatku od towarów i usług oraz ustawy o transporcie drogowym (Dz. U. Nr 247, poz. 1652 ze zm.), zwanej dalej: „ustawą nowelizującą”, z dniem 1 stycznia 2011 r. zostały uchylone przepisy art. 86 ust. 3-7a ustawy o podatku od towarów i usług.
W okresie od dnia 1 stycznia 2011 r. do dnia 31 grudnia 2012 r. kwestie dotyczące odliczenia podatku od towarów i usług związanego z nabyciem samochodów oraz paliw, regulują odpowiednio przepisy art. 3 oraz art. 4 ustawy nowelizującej.
W art. 3 ust. 1 ustawy nowelizującej postanowiono, iż w okresie od dnia wejścia w życie niniejszej ustawy (tj. od dnia 1 stycznia 2011 r.) do dnia 31 grudnia 2012 r., w przypadku nabycia samochodów osobowych oraz innych pojazdów samochodowych o dopuszczalnej masie całkowitej nieprzekraczającej 3,5 tony kwotę podatku naliczonego, o której mowa w art. 86 ust. 2 ustawy zmienianej w art. 1 (tj. ustawy o podatku od towarów i usług), stanowi 60% kwoty podatku określonej w fakturze lub kwoty podatku należnego z tytułu wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów lub kwoty podatku należnego od dostawy towarów, dla której podatnikiem jest ich nabywca – nie więcej jednak niż 6.000 zł, z zastrzeżeniem ust. 2.
Z kolei art. 3 ust. 2 pkt 7 lit. b) powyższej ustawy stanowi, iż przepis ust. 1 nie dotyczy przypadków, gdy przedmiotem działalności podatnika jest oddanie w odpłatne używanie tych samochodów (pojazdów) na podstawie umowy najmu, dzierżawy, leasingu lub innych umów o podobnym charakterze i te samochody (pojazdy) są przez podatnika przeznaczone wyłącznie do wykorzystania na te cele przez okres nie krótszy niż sześć miesięcy.
Ograniczone prawo nie ma więc zastosowania w przypadkach, o których mowa w art. 3 ust. 2 pkt 7 lit. b) ustawy nowelizującej.
Użyte w zacytowanym przepisie art. 3 ust. 2 pkt 7 lit. b), sformułowanie „przedmiotem działalności podatnika” w zestawieniu z dalszą częścią zdania w brzmieniu „jest oddanie w odpłatne używanie tych samochodów (pojazdów) na podstawie umowy (…)” nie oznacza przedmiotu działalności w sensie generalnym (formalnym), lecz w kontekście zadysponowania konkretnym samochodem w ściśle określony sposób. Mówiąc o przedmiocie działalności podatnika, przepis ten wiąże go jednocześnie z oddaniem w odpłatne używanie konkretnych samochodów poprzez użycie wyrazu „tych”, przy czym ich oddanie w odpłatne używanie na podstawie określonej umowy jest jedyną okolicznością wymienioną w tym przepisie, która uzasadnia jego zastosowanie.
Należy zauważyć, że tego rodzaju działalność powinna być przez podatnika rzeczywiście prowadzona albo też co najmniej z okoliczności towarzyszących nabyciu samochodu powinno wynikać, że podatnik miał zamiar podjąć tego rodzaju działalność. Nie wystarczy w tym przypadku sama deklaracja podatnika, że prowadzi tego rodzaju działalność, jeśli nie towarzyszą temu okoliczności przemawiające za tym, że oddanie w odpłatne używanie na podstawie określonej umowy samochodu, stanowi rzeczywisty przedmiot działalności podatnika.
W świetle powyższych przepisów należy stwierdzić, iż podatnik ma prawo do pełnego odliczenia kwoty podatku naliczonego wynikającej z faktur dokumentujących nabycie samochodu osobowego pod warunkiem spełnienia łącznie przesłanek, o których mowa w art. 3 ust. 2 pkt 7 lit. b ustawy nowelizującej.
Zatem z przytoczonych regulacji wynika, że ograniczenie wskazane w art. 3 ust. 1 ustawy nowelizującej oraz ustawy o transporcie drogowym, nie dotyczy sytuacji, gdy przedmiotem działalności podatnika jest wynajem pojazdów na okres nie krótszy niż sześć miesięcy (art. 3 ust. 2 pkt 7 lit. b ustawy nowelizującej). Ponadto, w przedmiotowej regulacji ustawodawca wskazuje, obok przeznaczenia samochodów na cele określone w tym przepisie, również na konieczność ich wykorzystywania, tj. fizycznego używania przez podmiot trzeci. Jednakże samochody przez ww. okres muszą być przeznaczone wyłącznie na ten cel.
Powyższe oznacza, że po okresie 6 miesięcy podatnik może przeznaczyć pojazd oprócz najmu również na pozostałe cele prowadzonej działalności zachowując pełne prawo do odliczenia podatku naliczonego w związku z jego nabyciem.
Reasumując, w sytuacji, gdy samochód po nabyciu od początku wynajmowany jest na okres dłuższy niż 6 miesięcy, a po tym okresie przeznaczony jest do dalszego wynajmu, jak również może być wykorzystywany do prowadzenia działalności opodatkowanej innej niż wynajem, Spółka może skorzystać z pełnego prawa do odliczenia podatku naliczonego w wysokości 100% wynikającego z faktur dokumentujących zakup samochodu, na podstawie art. 3 ust. 2 pkt 7 lit. b ustawy nowelizującej. Podkreślić bowiem należy, że warunkiem prawa do odliczenia podatku w pełnej kwocie, jak wyraźnie wynika z tego przepisu, jest to, aby pojazd samochodowy był przeznaczony przez Spółkę wyłącznie do odpłatnego używania na podstawie umów wymienionych w tym przepisie, przez okres nie krótszy niż 6 miesięcy, tj. aby oddanie w odpłatne używanie na podstawie określonej umowy samochodu, stanowiło rzeczywisty przedmiot działalności podatnika.
Aktualna promocja: