Skopiuj link
W ramach umów o współpracy zawartych przez Spółkę z podmiotami prowadzącymi stacje paliw, Spółka otrzymuje od nich karty paliwowe, które następnie przekazuje klientom.
Rozliczenie kart paliwowych przebiega następująco: klient przedstawia kartę paliwową regulując w ten sposób należność za towary na stacji paliw. Dostawca po zakończeniu każdego miesiąca przesyła Spółce zestawienie zakupionych towarów przy wykorzystaniu karty paliwowej i wystawia na Spółkę fakturę za powyższe świadczenia. Spółka po zakończeniu każdego miesiąca wystawia faktury na rzecz klientów za powyższe świadczenia.
Spółka wystąpiła z wnioskiem o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej prawa do odliczenia podatku naliczonego z faktur wystawianych przez stacje paliw a związanych z paliwem odebranym przez klientów Spółki na podstawie kart paliwowych.
Dyrektor Izby Skarbowej odmówił Spółce prawa do odliczenia podatku wynikającego ze zbiorczych faktur wystawionych przez stacje paliw na rzecz Spółki z tytułu nabywanych towarów, w związku z wykorzystaniem kart paliwowych.
Spółka wniosła skargę na powyższą interpretację do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego we Wrocławiu, który w orzeczeniu z dnia 15 lutego 2017 r. sygn. akt I SA/Wr 1374/16 powołując się na orzeczenie TSUE w sprawie Auto Lease Holland BV C- 185/01 stwierdził, że Spółka w wyniku zawartych umów z podmiotami prowadzącymi stacje paliw nie stała się ani nabywcą paliwa, ani jego zbywcą, a jedynie podmiotem finansującym zakup paliwa przez podmioty, które otrzymały karty paliw od Spółki. Spółka nie miała żadnego wpływu na termin dostawy, wielkość zakupów, czy cenę nabywanego paliwa czy też ujętych w pakietach akcesoriów samochodowych. Spółka nie miała prawa decydowania w jaki sposób oraz w jakim celu paliwo to zostanie zużyte. Spółka świadczyła zatem jedynie na rzecz swoich klientów usługę polegającą na finansowaniu dokonywanych przez nich zakupów towarów. W momencie tankowania paliwa na stacjach paliw to kontrahent Spółki nabywał ekonomiczne władztwo nad zakupionymi towarami i zużywał je na własne potrzeby. Jedynie płatność za te towary była odroczona do czasu wystawienia faktury przez Spółkę.
W konsekwencji nie doszło do dostawy między stacją paliw a Spółką ani między Spółką a jej klientem, któremu wydała katy paliwowe wystawione przez koncerny paliwowe, a wystawione przez Spółkę faktury na sprzedaż paliwa nie dokumentowały rzeczywistych czynności tym samym nie dawały prawa do rozliczenia wynikającego z nich podatku.
Wyrok WSA we Wrocławiu z dnia 15 lutego 2017 r. sygn. akt I SA/Wr 1374/16
oprac.: Wojciech Zajączkowski
