Skopiuj link
Z pytaniem do organu podatkowego zwrócił się Podatnik, który wykonuje z własnego materiału na zlecenie usługobiorcy bramy przemysłowe. Bramy wykonywane są pod wymiar. Bramy są malowane farbą na kolor taki jaki życzy sobie usługobiorca. Każda brama jest o innych wymiarach, parametrach z różnym wyposażeniem wykonana na konkretne zamówienie usługobiorcy. Wykonane bramy są sprzedawane z usługą montażu.
Podatnik zadał pytanie, czy wykonanie bram przemysłowych i innych wykonanych na indywidualne zamówienie z montażem podlegają odwrotnemu obciążeniu.
Zdaniem Podatnika wykonanie w taki sposób bramy nie mieści się w definicji towaru handlowego ani produktu gotowego, ponieważ nie jest to produkt nieprzetworzony do dalszej odsprzedaży, lecz stworzony z własnych różnych wymaganych materiałów pod określony wymiar z przeznaczeniem do montażu u klienta. W związku z powyższym jest to świadczenie usługi przez wykonawcę wraz z materiałami budowlanymi i podlega opodatkowaniu w całości jako usługa na zasadach odwrotnego obciążenia.
Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej uznał stanowisko Podatnika za prawidłowe. Organ podatkowy wskazał, że w świetle art. 8 ust. 1 ustawy o VAT, przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7.
Brzmienie tego przepisu przesądza, że zawarta w nim definicja „świadczenia usług” ma charakter komplementarny wobec definicji „dostawy towarów” i jest wyrazem realizacji zasady powszechności opodatkowania podatkiem od towarów i usług, transakcji wykonywanych przez podatników, w ramach ich działalności gospodarczej.
W tym kontekście trzeba mieć na uwadze, że w praktyce obrotu gospodarczego zdarzają się świadczenia natury kompleksowej, czyli takie, które nie dają się w prosty sposób zaklasyfikować do danej kategorii, bowiem składają się z kilku pojedynczych świadczeń. Wobec tego w każdym przypadku dla określenia skutków podatkowych transakcji złożonych należy badać, czy mamy do czynienia z kompozycją świadczenia głównego (dominującego) wzbogaconą jedynie o świadczenia pomocnicze, czy też dostawca realizuje kilka odrębnych i niezależnych świadczeń.
W literaturze podkreśla się, że decydującym kryterium oceny, czy dana czynność ma charakter podstawowy dla danego świadczenia, czy też jedynie pomocniczy, nie jest ani wartość tego świadczenia, ani nazwa umowy, ani nawet jej czasochłonność w stosunku do innych czynności, lecz to, która czynność zaspokaja podstawową potrzebę nabywcy danego świadczenia. Czynności pomocnicze mają natomiast pomóc w realizacji tej potrzeby.
Dla potrzeb ustalenia, czy występuje świadczenie złożone bez znaczenia jest fakt, że nabywca jest zainteresowany realizacją zamówienia w całości oraz że np. wyposażenie w dany sprzęt zostało ujęte w jednej cenie określonej za całość świadczenia. W tym względzie decydujące są regulacje zawarte w ustawie o podatku od towarów i usług.
W myśl art. 5a ustawy – towary lub usługi będące przedmiotem czynności, o których mowa w art. 5, wymienione w klasyfikacjach wydanych na podstawie przepisów o statystyce publicznej, są identyfikowane za pomocą tych klasyfikacji, jeżeli dla tych towarów lub usług przepisy ustawy lub przepisy wykonawcze wydane na jej podstawie powołują symbole statystyczne.
Przepisy z zakresu podatku od towarów i usług odwołują się w niektórych przypadkach do grupowań PKWiU. Przy czym prawidłowa identyfikacja towarów i usług w ramach klasyfikacji statystycznych stanowi niezbędny warunek do określenia wysokości opodatkowania lub podmiotu zobowiązanego do rozliczenia VAT w odniesieniu do towarów i usług, dla których przepisy z zakresu VAT powołują klasyfikację statystyczną.
Rozstrzygając niniejszą sprawę należy stwierdzić, że o charakterze wykonywanych czynności decyduje całokształt okoliczności faktycznych jakie towarzyszą realizacji tych czynności.
Należy zaznaczyć, że dla celów podatkowych złożone działania podatnika powinny być – co do zasady – traktowane jako jednolita całość. Oznacza to, że jeżeli podatnik dokonuje kilku świadczeń na rzecz klienta i są one ze sobą powiązane tak, że obiektywnie rzecz biorąc tworzą z ekonomicznego punktu widzenia jedną całość, którą jedynie sztucznie można byłoby podzielić, to te elementy lub świadczenia – dla celów podatku od towarów i usług – stanowią jedną całość. Wniosek taki wypływa m.in. z wyroku Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej w sprawie pomiędzy Card Protection Plan Ltd (CPP) a Commissioners of Customs and Excise (sygn. C-349/96). Natomiast zgodnie z orzeczeniem Trybunału w sprawie C-321/94 pomiędzy Faaborg-Gelting Linien A/S a Finanzamt Flensburg, o tym, czy dana transakcja stanowi dostawę towarów czy świadczenie usług powinny decydować wszystkie okoliczności zawarcia tejże transakcji.
Biorąc pod uwagę przedstawiony we wniosku opis zdarzenia przyszłego oraz treść powołanych przepisów stwierdzić należy, że wykonywane przez Podatnika (usługodawca będący – jak wynika z treści wniosku – podwykonawcą) na rzecz usługobiorcy usługi, klasyfikowane przez Podatnika pod symbolem PKWiU 43.32.10.0 – Roboty instalacyjne stolarki budowlanej (tu: wykonanie bram z montażem), jako mieszczące się w załączniku nr 14 pod poz. 31 do ustawy, podlegają opodatkowaniu według zasad wskazanych w art. 17 ust. 1 pkt 8 ustawy.
W rezultacie stanowisko Podatnika uznano za prawidłowe.
