Skopiuj link
Niektóre dokumenty będące fakturami nie muszą zawierać wszystkich koniecznych elementów, aby nabywca mógł odliczyć podatek naliczony. Tak jest z fakturami uproszczonymi. Nazwa „faktura uproszczona” nie została przytoczona przez ustawodawcę w ustawie o VAT. Została zaczerpnięta z dyrektywy 2006/112/WE. Art. 220a ww. dyrektywy stanowi: Państwa członkowskie umożliwiają podatnikom wystawienie faktury uproszczonej w każdym z następujących przypadków:
a) kiedy kwota faktury nie przekracza 100 EUR lub równowartości tej kwoty w walucie krajowej;
b) kiedy wystawiona faktura jest dokumentem lub notą uważaną za fakturę na mocy art. 219.
Ustawa o VAT w art. 106e ust. 5 pkt 3 wskazuje jakich elementów nie musi – choć może – zawierać faktura uproszczona. Faktura może nie zawierać w przypadku gdy kwota należności ogółem nie przekracza kwoty 450 zł albo kwoty 100 euro, jeżeli kwota ta określona jest w euro – danych określonych w ust. 1 pkt 3 dotyczących nabywcy i danych określonych w ust. 1 pkt 8, 9 i 11-14, pod warunkiem że zawiera dane pozwalające określić dla poszczególnych stawek podatku kwotę podatku.
Elementami, które nie muszą być ujęte na fakturze uproszczonej są:
- miara i ilość (liczba) dostarczonych towarów lub zakres wykonanych usług,
- cena jednostkowa towaru lub usługi bez kwoty podatku (cena jednostkowa netto),
- wartość dostarczonych towarów lub wykonanych usług, objętych transakcją, bez kwoty podatku (wartość sprzedaży netto),
- stawka podatku,
- suma wartości sprzedaży netto, z podziałem na sprzedaż objętą poszczególnymi stawkami podatku i sprzedaż zwolnioną od podatku,
- kwota podatku od sumy wartości sprzedaży netto, z podziałem na kwoty dotyczące poszczególnych stawek podatku.
Odpowiada to treści art. 226b ww. dyrektywy.
Niezbędnym elementem identyfikacji nabywcy jest jego NIP. Natomiast, co interesujące, nie musi być na fakturze uproszczonej podana kwota podatku. Jednak na podstawie takiej faktury można będzie odliczyć VAT pomimo, że na fakturze może nie być określona (podana) kwota podatku. W sytuacji, gdy faktura uproszczona zawiera kwotę wartości brutto i gdy znana jest stawka podatku możliwe jest obliczenie kwoty podatku na podstawie algorytmu wskazanego w art. 106e ust. 7 ustawy o VAT:
KP
gdzie:
KP – oznacza kwotę podatku,
WB – oznacza wartość dostarczonych towarów lub wykonanych usług objętych stawką podatku, uwzględniającą kwotę podatku (wartość sprzedaży brutto),
SP – oznacza stawkę podatku.
Może się więc zdarzyć, choć rzadko, że faktura nie zawierając kwoty podatku będzie dawała nabywcy prawo do odliczenia kwoty VAT. Niezbędne będzie jednak ustalenie, czy faktura taka zawiera konieczne elementy wskazane w art. 106e ust. 5 pkt 3 ustawy o VAT, aby być fakturą w rozumieniu ustawy.
Zdecydowanie częściej będziemy spotykać faktury uproszczone, które będą zawierać kwotę podatku, gdy zaczną być użytkowane kasy fiskalne online. Kasy te będą miały obowiązkowo wbudowaną funkcję generowania paragonów z NIP nabywcy. Paragon z NIP nabywcy spełnia/będzie spełniał niezbędne kryteria dla faktury uproszczonej.
Należy jednak przypomnieć, że faktura uproszczona z kwotą VAT lub też bez podanej kwoty VAT, to jedynie taki dokument, którego wartość brutto nie przekracza kwoty 450 zł. Oznacza to, że faktura uproszczona do 450 zł brutto jest fakturą dającą nabywcy prawo do odliczenia VAT, natomiast nie jest już fakturą uproszczoną dokument sprzedaży, którego łączna wartość brutto przekracza tę kwotę. Taki dokument przestaje być fakturą uproszczoną i może pełnić funkcje dokumentujące sprzedaż, jednak nie stanie się dokumentem umożliwiającym nabywcy odliczenie podatku. W przypadku paragonu z NIP na kwotę powyżej 450 zł brutto dla odliczenia podatku (i powstania prawa do odliczenia) niezbędne będzie wystawienie faktury do takiego paragonu.
Wojciech Zajączkowski
